Tuzla Yolunun İnişi Var Yokuşu Var
Adamın birisi bin bir zahmetlerle tuzladan getirdiği tuzu, hanımı her isteyen komşusuna dağıtır tuzu çabuk bitirirmiş. Bunun farkına varan kocası tuzlaya giderken hanımını da götürmüş.
Her ikisi de birer çuval tuz yüklenerek yola koyulmuşlar. Yollar inişli yokuşlu olduğu için kadın tuzu çok zor taşıyor, nefes nefese kalıyormuş derken, evlerine gelmişler. Aynı şekilde tuz istemeye gelen komşularına, yok anam “tuzlanın inişi var, yokuşu var” ben kendi getirdiğimden vermem, kocamınki ne de karışmam demiş.Bu kıssadan iki örnek çıkıyor. Biri savurganlık, diğeri bencilliktir. Kocasının bin bir zahmetlerle getirdiği tuzları hiç düşünmeden komşularına dağıtan kadın savurganlık yapıp, tuzlanın yokuşunu ve yokuşun sıkıntısını yaşayınca getirdiği tuzun kıymetini anlayıp tuz için gelen komşularını geri çevirmesi bencilliktir. Komşu komşunun külüne muhtaçtır. Asıl vurgulanmak istenen israf olayıdır. Malumlarınız israf haramdır. Bir ayeti kerimede; Yiyiniz içiniz israf etmeyiniz buyrulmaktadır. İsraf etmeyelim ama bencil de olmayalım. Burada orta yol bulup, denge kurmalıyız. Ayrıca varlıklı olanlar tarafından yoksulların gözetilmesi de hatırlatılmalıdır
Hayatta inişli çıkışlı yoldur
O yolda sıkıntı meşakkat boldur
İyi de kötüde tüm herkes kuldur
İyi kullarından eyle Allahım.
Veren el olunda savurgan olman
Cömertlik yarıştır geriye kalman
Cimrilerin saflarında yer alman
Gözü tok kullardan eyle Allahım.
ŞÜKRANİ
