Salına Salına
Dünya acımasız sevgili kedi.
Kendin getirdin bu dünyaya,
Kendin bakacaksın
Duygularına yenik düştün…
Salına salına gez artık, sokaklarda başardın
doğanın üreme sürecine katkıda bulundun…
SEVGİLİ KEDİ…
Hava İstanbul’da mevsim normallerinde. Bahar sadece bize gelmedi. Kara kediye de geldi.
Nisan ayının son günleri, doğum süreci başladı kedilerin. Kedilerde gebelik süresi 56-65 gün arasında değişebilir.
Doğumdan 12- 24 saat önce gebe kedi doğumu gerçekleştireceği yerin hazırlıklarına başlamıştır mutlaka.
Sanırım mart ayının başlangıcıydı aşkı.
Bizim sokağa girdiğimde; sekiz on yaşlarında üç çocuğun bir apartman sakininin çöp diye koyduğu eşyaların başında heyecanla beklediklerini gördüm. Yaklaştım.
Çocuklar merakla bir kedinin doğumunu izliyorlardı. Gözlerime inanamadım. İlk kez bir canlının dünyaya gelişine ben de tanık oluyordum. Anne sancı ile kıvranarak doğumunu gerçekleştiriyordu..
Eğer kedi dışarıda yaşıyor ise başka hayvanların ve özellikle erkek kedilerin ulaşamayacağı gizli bir sığınak bulduğunu biliyorum. Çok mu aramıştı doğumhanesini. Kırık eşyaları yuva yapmıştı kendine.
Yavrularını bu acımasız gezegene getirirken.
Doğan yavrular kör, sağır ve hemen hemen çıplaktı. Dokuzuncu gün gözleri açılacaktı. İki ay kadar sütle beslenecekler.
Bir erkek kedi yaklaşmaya çalıştı.
Yine doğuruyordu… bakışlardan rahatsız olmadan
Erkek kediyi görünce bir hamle yaptı doğrulamadı. Doğadaki tüm anneler gibi hem doğurma görevini yapıyor hem de erkek kediye yanıma yaklaşma diye hırlıyor,mırlıyordu….
Senin yüzünden çekiyorum bu acıları dercesine…
8 yavru hiç kolay değil…
İkisi yuvarlanmış kedi ölçüsüne göre metrelerce.
Annesinin memesini kavrayanlar yaşama tutunmuşlardı. Yaşamak için anne sütüne kavuşmuşlardı. Hayat bulmuşlardı.
Maalesef bazı erkek kedilerin kendi yavrularını bile öldürme eğiliminde olduklarını öğrendim. Bunun birinci sebebi ileride kendine rakip olacak erkek kedilerden kurtulmakmış.
Erkek kedilerin zaman zaman yavruları kaçırıp, yedikleri olurmuş
Oysaki mart kedileri nisan ayı ile birlikte normale dönmüştü. Ne yapabilirim diye veteriner arkadaşıma ulaştım. Yapacak hiçbir şey yoktu. Annesi onları taşıyacak güçte yaratılmıştı. Mahalle bakkalından süt ve bisküvi aldım Anne kediye. Oradaki çocukla birlikte ancak onu yapabildim.
Daha sonra Şişli Veteriner İşleri Müdürlüğünü aradım. Durumu bildirdim. Nafile. “Hiç bir şey yapamayız. Böyle bir çalışmamız yok. Kediler için barınak yok.”dediler.
İki saat sonra tekrar sokağa girdiğimde çocuklar yoktu. Kedi aynı yerde yavrularına sıkıca sarılmıştı. Erkek kedi yine başında taciz durumunda. Tacizci işbaşında. Çekilmesini söyledim. Sokakta park etmiş arabanın altına girdi. Biliyordu ki ben oradan uzaklaşacağım. Ve yine yapacağını yapacaktı.
Daha sonra Rumelihisarı Müzesi yanında bir çay molası verdik arkadaşımla. Müzenin merdivenlerinden bir kedi indi SALINA SALINA…
Bebek sahillerinde çok mutluydu.
Özgürlüğünü yaşayan.
