Kapatma ve Kopuş
Devletin içinde sürdürülen bu çatışmanın bir kopuşa doğru gittiği aşikârdır. Çatışmanın bundan sonra alacağı görünümü bu günden anlamak mümkündür.Amerikan destekli siyasi iktidar kanunsuz davranışlarını şekle, devlet adamlığına, aman böyle görünürsem halk ne der kaygılarından uzak olarak yürütmektedir.
Yargının aldığı kararın tebliğini bir gün geciktirerek, Erzurum’a bildirmesi Erzurum’da oluşturulan iddiaların İstanbul’a taşınması, işin hukukla veya bir doğrunun açıklığa kavuşması ile ilgili olmadığını göstermektedir.
Deniz Feneri Dosyalarını iki senede Türkiye’ye getiren iktidarın, Üçüncü Ordu komutanının sorgulamasını, yangından mal kaçırır gibi Erzurum’dan alıp, Silivri’ye taşıması militan davranışının bir tezahürüdür.
Batının talimatları gereğince Ordu ve Yargı’ya karşı yürüttüğü operasyonun bundan böyle hiçbir kaide, kural ve kanuna uymayacağı ortadadır.
Çatışmanın taraflarından AKP hem devlet gücünü kullanıyor, hem de militanca hareket ediyor. Ordu ve Yargı ise kanunlara ve nizamlara uymasının bedelini ödüyor.
Şimdi Yargının elinde kalan tek barut; AKP’nin yeniden kapatılması davasıdır. Ancak davanın konusunun çok önemli olduğunu düşünüyorum. Dava konusunun merkezinde eğer laiklik olacaksa; dava açılmasa daha iyi olur. Çünkü zaten bu konuda AKP’ni bir sabıkası vardır. Yargılanmış ve mahkûm olmuştur.
Yeniden aynı konuda dava açılması, dinin daha fazla istismar edilmesine sebebiyet verecektir. Bir başka zararı da, ülkeyi yalnızca laiklik eksenli bir mücadeleye yönlendirecektir. Emperyalizm ve dış tehditler halkın gailesi olmayacaktır.
Kapatma davası açılacaksa, Habur’daki belgelerden hareketle, “teröre yataklık ve işbirliğinden” açılmalıdır.
Böyle bir dava mağduriyet edebiyatını önünü keser. “Bakın ben yönetecektim ama bana rahat vermediler, onun için sizden daha fazla destek istiyorum” düşüncesi hayat bulamayacaktır.
Bir başka husus var ki, yaşadıklarımızdan daha önemlidir.
Diyelim ki, bu çatışmadan kanun nizam ve laiklikten yana olanlar kazandı. Eğer bu siyasi iktidar gibi onlarda Batı yanlısı, özelleştirmeci ve NATO’cu bir siyaset izleyeceklerse, bu kavganın halka ne yararı olacak?
Bu soru, mücadelenin keskinleştiği ve kopuşa doğru giderken sorulması gereken asıl sorudur.
Düzen içinde çare arayanların oluşturduğu bir “ara iktidar” ülkeye nefes aldırır.
Ancak ülkenin sorunları düzen içinde alınacak tedbirler ile sürdürülebilecek olmaktan çıkmıştır. Yeniden Mutafa Kemal Devrimlerine dönüş devrimine şiddetle ihtiyaç vardır.
