Düşündükçe
Hayatın ne olduğunu ve hayata tutunmayı her geçen gün daha iyi öğreniriz. İnsanların iç yüzünü ve kimin ne olduğunu görürüz.
Engelleri daha kolay aşar, hedefe daha çabuk gitmenin yollarını daha kolay sezeriz. Verdiğimiz kararlarda yanılmamayı öğreniriz. İnsanlar arasındaki ilişkilerin samimi ve ya yapmacık olduklarına şahit oluruz.
Hayatta güvenilebilecek şeylerin sayısı ilk bakışta çok gibi görünse de aslında o kadar da çok değildir. Çok kaliteli olarak tanıtılan bir ürünün sahtesi olduğu gibi, nitelikli bildiğimiz insanlarında görünmeyen yüzleri olduğunu görürüz. Onun için güvenmek, inanmak istediğin kişiler hakkında da şüpheye düşersin.
Dost kim düşman kim karar vermekte zorlanırsın. Bu davranışta seni karamsarlığa doğru sürükler. Yaşadığın çevrede yanlış yorumlandığın bile olabilir. Zaman zaman kendini sorgularsın, dürüstlüğünden, insanlığından ya da toplumsal ilişkilerinden, hayata bakışından bir kusur bulamazsın. Karşına şöyle bir seçenek çıkar o zaman toplumu oluşturan fertlerin çoğunluğu dürüst olmadığı sürece senin dürüst olman pek bir şey ifade etmez.
En garantisi aynaya baktığımızda gördüğümüz kendi yüzümüzdür. Görmediklerimiz ise varlığına inancımızın sonsuz olduğu yaratandır. Yazılarımda genellikle insanları analiz ederim bana göre yaşamdaki baş aktör insandır, bozan, yapan, kıran, kırılan insandır. Onurlu, haysiyetli olan, onursuz ve haysiyetsiz olan yine insandır. O yüzden insanı konu alırım.
Hayat bir oyun ise bu oyunda kuralları da biz koyarız. Koyduğumuz kurallar çoğunluğa hitap etmiyorsa, gerçekleri yansıtmıyorsa kural olmaktan da çıkmış olur. Daha da önemlisi kurallar uyulmak için konulur eğer uyulmuyorsa kural koymanın da bir anlamı olmaz.
Başkalarının emirleri ve istekleri doğrultusunda hareket ettiğimiz sürece istediğimiz amaca ulaşmak zor olacaktır. Ulaşılsa bile memnun olan belli bir kesim olacaktır.
Emek veririz bazı şeyler için fakat bu emeğin karşılığını alamayız. Bütün çabaların boşa gittiğini düşünür vaz geçmek isteriz ondan. Bu arada başka alternatifler geçer aklından ne yapsam ya da neler yapsam.
Fakat bunca emek vermişsindir boşa gitsin istemezsin. Ama yıkılmışsındır, emeklerin, umutların hiçe sayılmıştır. Bir şans daha vermeyi denersin lakin sonucun değişmeyeceğinden eminsindir.
Emek verdiğin kişi her hangi biri olmak yerine emek vermeye değen birisiyle devam etmek istersin yoluna.
Eskisinden daha güçlü kılmıştır tecrübelerin seni artık bastığın yeri bilir ve oyuna gelmemeye karar verirsin. Eğer hayat güzel olabilmiş ise o yine senin sayendedir.
Koyduğun kurallar içinde sınır olup olmayacağına da sen karar verirsin. Çünkü sen insansın yaşamdaki kurallar senin için vardır.
Tanığı olduğun aymazlıkları, vurdumduymazlıkları hatırladıkça insanlar hakkındaki düşüncelerini yeniden gözden geçirmeye başlarsın. Hiç hayatından çıkmayacakmış gibi de bakmazsın olumsuzluklara, çoğunu umursamazsın bile. Gülüp geçtiğinde çok olur. Duyduklarına da aldırmaz itibar etmezsin.
Demiştik ya hani yaşama düzen veren kural koyup yön veren insandır diye işte bu örneklerde insan için. Doğru her zaman birdir iki olmamıştır hiç. Ne yazık ki üç, beş olduğunu savunanlara bile rastlarsın bunların sayısı az da değildir. Fakat bedende insan görünüp ruhu kararmış olanların diğerlerine karşı iyimser olduklarını düşünmek gelmez içinden. Çünkü onların iç yüzü bellidir. Şartlar ne olursa olsun doğrudan, özden ve haktan yana olmaktır mükemmel insanlık. Geçici memnuniyetler ve çıkarlar üzerine kurulmuş bir anlayışla ne vatan sevgisi, ne insan sevgisi olur.
