Vicdanım Rahat Değil…
3 Aralık 2010. Bu köşede…
“ Ayten’i hep yazacağız…” demiştik.
Vahşice katledilen 17 yaşındaki liseli kızı.
Katili yakalanırsa; kanı yerde kalmayacak;
Adalet yerini bulacaktı.
*
8 Aralık 2010. Beş gün sonra…
Talihsiz kızın katil zanlısı olarak okul arkadaşı M.E.E Gaziantep’de bulundu,Bodrum’a getirildi.
Mahkemeye çıkarıldı, tutuklandı.
Cezaevine götürülürken ölüm korkusunu yaşadı.
Linç edilmek istendi, zor kurtarıldı.
Götürülürken hep bağırdı:
“ Ben suçsuzum…”
*
İddiaya göre karakolda, mahkemede hep aynı şeyi tekrarladı:
“ Katil değilim, öldürmedim…”
İlgili, yetkili olanlar net açıklama yapmıyor.
Belki de mahkemenin kararı yeterli görüldü.
*
Oysa Ayten’in arkadaşı, cinayet sonrasında gözaltına alınmıştı.
Günlerce sorgulandı, telefon kayıtları incelendi.
Bilgi kirliliği içinde, genç kızla olaydan önce buluştuğu öne sürülmüştü.
Sonrasında ise serbest bırakıldı.
*
Aradan aylar geçti.
Yeniden alındı, demir parmaklık arkasına konuldu.
Suçu nasıl, ne için, ne zaman işlemiş tek kelime söylenmedi.
Yine belki itirafı çok kötüydü, kamuoyuna verilmedi.
*
Adaletin kökü vicdandır.
O vicdan ki…
Yastıktaki çividir, ayakkabı içindeki çakıl taşıdır, boğazdaki jilettir.
İnsanın içindeki cellâttır.
Eğer vicdan rahatsa; yaşam ballı kaymaktır.
*
Ayten’in cinayetini daha önce üç kez yazdım.
Hak için, adalet adına…
İnsan olarak vicdanım için…
Ama şimdi huzurlu değil.
*
Nereye kadar?
“ Ben suçsuzum” diye haykıran, şimdi dört duvar arasındaki zanlı gencin
gerçek suç delilleri ortaya konana kadar.
İnanıyorum ki…
Her yürekte vicdan az da olsa var!
************************
Tutuklanan ama suç delilleri açıklanmayan Ayten’in arkadaşı M.E.İ
