Sil Baştan
Şu filmi tekrar izleyelim. Nerede beğenmediğim, gözüme hoş gelmeyen, beni üzen varsa oları montajda değiştiririz. Böylece daha az incinmiş olurum. Yanlışlar bir çırpıda silinir gider. İzi bile kalmaz sonra sen sağ ben selamet yolumuza bakarız. Benim de gönlümü rahatlatmaya ihtiyacım var. Bana bir “evet” de yeter ki sonrası çok huzurlu olacak. Emin ol hiç kalbim kırılmayacak, altında ezildiğim yükler de kaybolacak, kendimi kuş gibi hissedeceğim. İstediğim yere kanat çırpmakta özgür olacağım.
Bana şimdi sırt çevirmenin lüzumu yok. Bunca zamandır bir aradayız. Birbirimizi bıkıp usanmadan taşıdık. En zor günlerde bile yan yanaydık. Nazımızı çektik, sözümüzü dinlettik, artık bir kıyak geçersin.
Hey! Sana söylüyorum, beni dinliyor musun? Sana dil döküyorum hiç umursamıyorsun. Kendimle ilgili sorulara cevap, olacak ya da olamayacak sorunlara çözüm bekliyorum. Beni duyuyorsun biliyorum.
Numara yapma, saf ayağına da yatma.
Dur dedim sana bir adım daha atıp benden uzaklaşmaya çalışma.
Beni sensiz bırakma, zaten zaman çok kısa sen bari beni anla.
Birlikte çıktıysak yola, ölümle karşılaşana dek duracağız yan yana.
Beraberce bakacağız ufka.
Daha çok konuşacağız baş başa,
Doğruları ve yanlışları yatıracağız masaya.
Hayaller kurup yaşayacağız umutla.
Ey HAYAT sana sesleniyorum bu yolculuk ne tarafa?
Böyle bir konuşma düşünün, karşınızda hayatınız var. Sizinle oturmuş sohbet ediyorsunuz. Soruları ard ardına sıralayıp, geçen zamanı irdeliyorsunuz. Yetmiyor üstüne geleceği de belirliyorsunuz. Oh ne ala memleket! Olsa keşke kim “hayır” yanıtını verir, görüşmeyi geri çevirir?
Hayatla görüşme yapmasak da kendimizle hesaplaştığımız oluyor. Kimimiz masada yemek yerken, kimimiz başını yastığa koyduğunda, kimimiz bulaşık yıkarken, kimimiz de yolda yürürken dalıp gidiyor.
Yaptığı işe bakmaksızın içinden kendiyle konuşuyor. Alıyoruz veriyoruz, terazi bir o tarafa bir bu tarafa meyilleniyor.
Suyun akışına yön vermeye çalışırken aslında su kendi yolunu bulmuş akıyor. Engel olmaya uğraşıyoruz, “yol o tarafa değil bu tarafa” diyoruz. Karşımıza geçmiş gülüyor. “Sen daha çok çabalarsın ben istediğim gibi akarım” diyor. Nafile sonunda teslim olup gerektiğinde sele karışıp, gerektiğinde çağlayarak akıp gidiyoruz. Sizinle bir hayat da akıp gidiyor.
Bugün özel bir şey yapın, hayatınızı randevuya çağırın. İçinizde ne varsa ona dair dökün gitsin. Şöyle iyice rahatlayın. Kendinizi yeni doğmuş farz edip hayatınıza şans tanıyın. Güzellikleri görüp, kapılarınızı sonuna kadar onlara açın. At gözlüklerinizi çıkarıp, “ahali ben buradayım” diye haykırın. Tanıştıklarınıza farklı bir bakış açısıyla yaklaşın. Sevgiye, mutluluğa kucağınızı açın. Tüm yorgunlukları, yükleri üzerinizden atın. Beyninizi bulandıran sıkıntıları uzay boşluğuna bırakın.
Bugünden sonra hayata sil baştan başlayın.
Tabi ki SEVGİYLE, SAĞLICAKLA kalın.
Cnm ya ne kadar sil baştan yaptım bilsen.Her seferinde hayat kendi bildiği gibi aktı gitti. Hiç bir şey değişmedi.Anladım ki değişmeyecek de bıraktım bende nereye kadar giderse gitsin hala değişmiyor. Yeniden silsem yine hayal kırıklığı yaşarmıyım acaba?Aslında hayat değil de benim mücadele ettiğim insanlar zor. Sen güzelken insalar çirkin ol diyor. Sen iyiyken insanlar kötü ol diyor. Sen aman derken insanlar hayır aman diyemezsin üstüne git diyor. Tutturamadım ben bu düzeni.Ama yanlızlık harbii süper bişey tek başına gemi daha iyi boğuşuyor dalgalarla......bireysel boğuştuklarım fire vermedi de birileriyle yola çıkınca battı hep o gemiler..... bööööyleee gider........
Kasım 30th, 2009 at 17:15"Tanıştıklarınıza farklı bir bakış açısıyla yaklaşın...." bu her dayim güzeldir....
Aralık 1st, 2009 at 12:52Geçmişe bağlı kalıp yaşadığımızda ileriyi görmemiz zorlaşıyor. Hayal kırıklıkları hepimizde var malesef ama olsun onlar sayesinde doğru yola yöneliyoruz bilerek ya da bilmeyerek. Zorluklar gümüşü posasından ayırmak içindir demişler. Doğru söylemişler, bizi incitse de rotayı şaşmadan yine de doğru yolu seçmek en güzel olan. Konu bizde başlayıp bizde bitiyor. Hiç yılma Adaşım
Aralık 1st, 2009 at 14:43Tanıştığımız insanlara ön yargıyla yaklaşmayıp onlar hakkında bir kere daha düşünmek en güzeli sonuna kadar katılıyorum.
Aralık 1st, 2009 at 14:45Sizi okumaya devam edeceğim..
Aralık 2nd, 2009 at 14:35Elif Hanım;
Aralık 2nd, 2009 at 14:45İlginize teşekkür ederim.
Aslı Hanım merhaba,
Aralık 4th, 2009 at 14:39Ben, BilgiAğı yazarlarından Mevsim Edebiyat köşesinin sahibi Yavuz Yavuzer.
Umarım vaktinizi almıyorumdur. Çok fazla vaktinizi almadan...
Herhangi bir aksilik olmazsa; Ocak 2010'da "Yokuş" isimli edebiyat dergimiz yayında olmuş olacak. İçeriği; kültür-sanat (öykü, deneme, makale, şiir vb.) olarak belirledik. Sizin de aramızda olmanızı istiyoruz. Aylık olarak yayına hazırlanacak olan Yokuş'ta, dilerseniz deneme ya da öykü yazabilirsiniz. Uzun yazının kısası, yazılarınızı aylık olarak bizimle paylaşırsanız mutlu olacağız. Dönüşünüzü bekliyoruz...
Saygı ve selamlar
Yavuz Yavuzer
http://www.yavuzyavuzer.com
http://www.yokusdergisi.com
http://www.kartalgazetesi.com
hayatla hiç konuşma duymamıştım ilginç oldu
Mart 12th, 2011 at 02:50Afedersiniz, biri beni mi çağırdı?
Nisan 28th, 2011 at 21:11Saklambaç oynuyordum da duymamışım:)
Nisan 28th, 2011 at 21:29Sevgili Hayat;
Beni nihayet duydunuz. Hesabı bir an önce kapatalım alacak verecek kalmasın. "Borç yiğidin kamçısıdır" derler ama ben borçlu kalmayı sevmem.
Esprili yorumunuz için teşekkür ederim.
Nisan 29th, 2011 at 09:59Yine saklambaç oynuyordum, farketmemişim. İstediğiniz zaman yüzleşmeye hazırım ama ben vals severim, var mısın? 🙂
Nisan 29th, 2011 at 20:39