Könlümde Tengrim Demirdağındayım
Bozkırlara dönmek neden zor olsun? Zaman geçtikçe bozkırları özler oldum. Ağaçları severim. Bozkırları daha çok severim.
Demirden heybetli bir dağ var. Kurt da ulusun. Totem de olsun. Şirazesi çıktı Tengrinin burada.
Şaman davulları çalmak isterim demir dağında. Ben hep akşam olsun isterim. Ulusun kurt,
totem dediğin nedir.
Akıllar aşıldı. Onların akılları bizi yer, bitirir. Onların kurdu insandan.
Gidelim demir dağına. O dağ benim dağım. Gittiğim yer yurdumdur. Aklın, gönlün yurdu neredir?
İnsan insanı yer. Kurt dediğin nedir. Demir dağında duralım beraber. Kurdum yanımda baksın hep akşama. Sabahlar bize yaramaz. Uzaktan Şamanın davulu çalsın. Hoş gelsin o da. Tanrıları hoş etsin.
Savanlardan essin serince rüzgarlar yüzüme. Götür beni yurdum, rüyama götür. Bozkırlar ıssız, masalsız. Dolaşalım kopuzda, bir kılıçta. Tengrimin yurdunda. Ayaklarımız basarken demir dağına, bir gün batımı da olsun mutlaka.
Bir yola düşelim. Bir yol kenarında durdursun bir ana bizi. Doldursun testisinden ayranı bakır maşrapasına. Bereketli bir gönül bozkır ana. “Ana dolu” diyelim ana dolu. Anamız gözümüze güleç baksın, taşsın tasımızdan ayran, bereket taşsın. Diyelim Ana dolu.
Varalım gönlümüzde anadan bereket. Varalım bozkıra varalım. Demir dağına varalım. Varalım bir akşam üstü varalım. Şaman davulları çalsın tengrinin..
