İzini Belli Ederek Kar Yağarken Yürümek
Yürüdüm.
Bahçeye çıktım bir arzuyla evvelinde...
Arka kapısından çıktım bahçenin sonra...
Kimin arka kapısı, neyin ?
Bilmiyorum... alacakaranlık herkes ve her şey...
***
Bu sefer 45 dakika falan yürüdüm, bir buçuk saat değil.
Kar yağıyordu, yerleri kar kaplamıştı...
Basa basa beyaza, kirlete kirlete temizi, yürüdüm.
Mutlu oldum, hüzünlendim...
***
Güneşi değil, insanları gördüm.
Birer koşuşturma hali vardı üzerlerinde yine, yeni...
Kar'ı anlamamışlardı, anlamayacaklardı da farkına vardım, düşündüğümde...
Onlar istenilen şekilde oyalanıyorlardı, hakikat çok uzaktı...
***
Kar'ın saflığında daha bir farkına varıyor insan.
Arabalar kar yağınca daha güzel görünüyordu, yarısı beyazlamıştı çünkü...
İnsanlar da arabalar gibiydi, yarım... yaşam kaliteleri on para etmezdi...
arabaları olunca, son model, binbir çile... yoktu... onlardan mutlusu...
***
Umut...
Umutluyum yine de... iyi insanlar hala nefes alıp vermede...
Hakk'ı ve adaleti doğru yorumlayanlar hala çabalarını esirgememekte...
***
Ve düşündüm kar'ı doyasıya yaşarken, şimdi kim üşümekte diye ?
***
... ve düşündüm onca kızın rüyasıyken, Özelinin senin hakkında ne düşündüğünü, seni tanıyıp tanımadığını dahi bilmemenin ne denli acı verici olduğunu...
acı aşk dedikleri buna benzer bir ahval olsa gerek...
