Günaydın ve Uyan
Sabah güneş doğmasa da pencerenden içeriye
Yüzünde küçük bir gülümseme yeşerecektir.
İnançlı sevgili kurtardığın yaşamların elinden tuttuğun için yorgun olabilirsin.
Ayrılık ve uzaklık fırtına ve rüzgârla yaprak dökerse toprağa karışmaya niyeti artar.
Haydi, kalk Nefes almak için sevgini ve yüreğini duvarların arasından aydınlığa çıkar.
İçindeki çocuk neşesi uçurtmasını uçurmaya çaba harcasın.
Uzağında durmasın aklındaki kelimelerin, kırmadan yol değiştirmeden yüksüzleşsin dilin.
Ömürlük savaş için güven duyduğun ne varsa heyben de, yerleşmiş onları kullanmalıyız.
Hayat biz hiç sormadan ilerlerken, yerine yeni bir sen yerleştiremeyeceğine göre şu an gülümse.
Dayanma gücüne hasret bir kimliğin özlemini hissedersen uzakta arama bir çift gözü seslendiğinde yanındayım.
En asi çocuklukları bile, kendi güven çemberinde yitirmek istenmeyecek şekilde güzelleştiren bir anne şefkati saklı içinde.
Sök at yanlış gelen kendini hissettiğin gibi yaşamak hürriyetinin sıcak koynu dur.
Anlaşılmaz bir yanı yok yaşananların, karmaşadan çıktıktan sonra ağırlık kalmaz omuzlarında.
Yenilenmek için baktığımız zaman her zerrenin ayrıntısına heyecan duyuyoruz.
Tasarlanmış bir yol olmasa dahi, bildiğin noktaları birleştirdiğinde senin çizgin oluşacaktır.
Eskiden kalan yorgunluklarının hiçbiri bu gün ki elde edeceğin sonuçlar için yardım edemez.
Nasıl kaşlarını çattığını görüyorum, şimdi düzleştir alnında ki o güzel öpülesi bahçeni ve yaşamadığın anlarına şükrederek gülümse...
