Gülümseyen Usta
Nasıl bir mazeret uydursam?
Kendimi nasıl kandırsam?
Yerim kısıtlı, becerim sınırlı mı desem?
Yüreğime, beynime mi dirensem?
* *
Vazgeçsem, kıvırsam yine de…
Başaramayacağım.
Muzaffer İzgü’yü mutlaka yazacağım.
“Haddin mi?” eleştirileri yağsa da…
İnancım, fikrim küçümsemeyle okunsa da…
“O kitaplara sığmamış, çift sütunla mı dolacak?” haklılığı söylense de…
Sevgimi dile getireceğim.
* *
77 yaşın olgunluğunda Muzaffer İzgü.
Kalemini her daim sağlam tutmuş, dost olmuş, asalet simgesi değeri vermiştir.
Bulaşıkçılık, garsonluk, gazoz satıcılığı, pamuk toplayıcılığı, karpuz hamallığı, trende seyyarlık nafakasından öte onuru olmuş, hepsi okul diploması yerine geçmiştir.
Okul hademesi babasıyla gecekondu yapmıştır.
Tahta nalını, yamalı pantolonu ile yokluğu bolluk, fakirliği zenginlik havasında yaşamıştır.
Onun içindir ki insan merkezlidir. İnsan gibi insandır.
* *
Her kitabı değil her cümlesi hayat bilgisi dersidir.
Acılaşmış gerçekleri, gülmeceye döndürmüştür.
Bugünkü gibi basit, belden aşağı sözde göbek zıplatan gülmeceler yerine;
“Gülme zekâ oyunudur… Mizah zekâ işidir… Okuyucu da zeki kişidir…”savıyla öykü, tiyatro oyunu, skeç, röportajlarını yazmıştır.
* *
Eserlerini okurken, sanırsınız ki sokaktasınız.
Sayfalarda yörenin kokusunu alır, şiveleri dinler, mimikleri görürsünüz.
İnsan çeşitliliğini, karmaşıklığını, zenginliğini; özlemiyle, düşleriyle, düş kırıklarıyla bulursunuz.
Küçük ama çetin yapısında bir değil, bin yürek vardır…
Yokluk, acı, sıkıntı, hiçbir dönemde tebessümünü zincirleyememiştir.
Onun için Türk Edebiyatının gülümseyen ustasıdır.
29 Ekim’de doğmuş, Cumhuriyetle büyümüş, Atatürk’le bütünleşmiştir.
Ne mutlu… Muzaffer İzgü’müz vardır.
* *
Her gece de başımın ucundadır.
*******************
