Gerçekleri Görmekten Korkanlar.
Yazı yazmanın en zor tarafı bu işte, ülkemin son günlerde yaşadığı korkunç gerçeği gördükçe, bir şeyler yazmanın sorumluluk olduğunu düşünüyorum. Bugüne kadar yazdığım yazılara baktım, bu günlerin bir gün yaşanacağını ve ülkenin her geçen zaman korkunç bir felaketin içine sürüklendiğini yazmışım. Başbakanın geçmişte yaptığı açıklamalara baktım, ”Biz her şeyi sindire sindire geliyoruz, laik değil ümmet anlayışı bu ülkeye hakim olacaktır” diyordu. Atatürk’ten, cumhuriyetten ve çağdaş anlayıştan bu kadar nefret etmek neden? Bu kadar kin, nefret ve intikam duygusu neden Sayın Başbakan? Türkiye’de bugün inançlara özgürlük, sadakat ve saygı hangi ülkede var? Herkes dini vecibelerini özgürce sınırsızca yapmıyor mu? Kim çıkıp da arkadaş sen namaz kılıyorsun ya da sen oruç tutuyorsun, yapma diye tepki gösteriyor? Herkes inançlara saygıyı biliyor bu ülkede. İNANÇLARA DAYALI SİYASET…
Bütün bunlara bakarak siz inançları siyasete bulaştıracak olursanız, toplumu iki ayrı çarkın ortasında bırakmış olursunuz. Kendi siyasal geleceğiniz adına, inadına dini buna alet ederseniz ülkede bir mezhep çatışmasına sebep olursunuz. Bana yüzde elli oy vermiş bende şimdi bunları sokağa dökerim demek, işte korkunç tehlikenin adı bu bana göre.
Toplumun yaşamsal değişimiyle alay etmek, onları kendi etkinliğinizde tutmak, karar verme ya da düşünsel yapılarının üstünde söz sahibi olmak tehlikenin adıdır. Sizi eleştirenlere ” bir avuç çapulcular” demek, tencere çalarak tepkilerini gösterenlere ”tencere tava hep aynı hava” sözlerini sarf eden bir Başbakansa bu düşündürücü değil mi? Milli heyecanların yaşandığı bayramları yasaklamak, sanat ve sanatçıya ”istediğin yere git kardeşim” demek, sanata düşman bir anlayışla özgürlük anıtına ”UCUBE” diyerek yıkılmasını emretmek, tiyatroları yasaklama gayreti içinde olmak, ”bu kanunları yapanlar iki ayyaş” diyerek Atatürk ve İnönü’yü kastederek içki içmenin yasaklanmasını istemek.
Bu insanların yaşamsal özgürlüğünü kısıtlamak değil midir? Benim yaşamsal değerlerimde bir başkasının söz hakkının olması demokrasiyle nasıl bağdaşabilir acaba? Üstelikte bunları yansıtanlar ülkeyi yönetenler olunca kaygılarım gelecek adına daha da artmaktadır. GEZİDE YAŞANANLAR…
İşte bu kaygılarımın sadece bir kısmını burada anlatmaya çalıştım, Gazi olayları bana göre bu iktidarın yıllarca bu ülkede yapmaya çalıştığı otoriter bir rejime karşı sadece uyarısal tepkisiydi. Ama keşke bundan birileri feyz alabilselerdi, aksine ortamı yatıştırmaya çalışmak yerine alevlerin daha da sönmemek üzere yanmasını devam etmesini istediler.
Bir ülke düşünün ülkede halk sokaklarda her taraf yanıyor, binlerce insan günlerdir anlatmaya çalıştığı haklı oldukları bir konuda tepkilerini gösteriyor, siz onlara kör olmaları için şuursuzca gaz sıkıyorsunuz, polise vur, kır, sakatla, kör et diyorsunuz o aldığı görevi yapıyor. Sonra siz ülke böylesine karmakarışık bir durumda iken Başbakan olarak yurtdışına geziye gidiyorsunuz.
Bu hangi ülkede yaşanabilir dersiniz acaba? Sokakta demokratik hak isteyen topluma karşı sizin bir sorumluluğunuz yok mu? Yüzde elli sizin arkanızda ama yüzde elli karşınızda demek nasıl bir ruh halinin yansımasıdır acaba? Atatürk’ten, çağdaş değişim anlayışından, cumhuriyetten bu kadar nefret etmek neden? Halkın toplumsal silkinişi sadece gazide yaşananlar değil, gezi parkında ağaçların kesilmesi olayı değil, bu yıllardır yapılanlara, yaşananlara karşı artık bir demokratik hak isteme hareketidir.
Toplumun haber alma özgürlüğünün kısıtlanması, korku toplumu olmanın verdiği rahatsızlıklar ve yıllardır eğitim değerleri düşük, dini duyguların sorumluğu altında narkozlanmış bir kitlenin verdiği kararla, milletin kararı olarak görenlerin kaygı verici uygulamaları. Cumhuriyet ülkesinin Osmanlı anlayışıyla bu sona sürüklenmesi, bilimsel değerlerin karşısına inanç siyasetiyle karşı durmak, sonrasında tek adam olma gücünün verdiği yansımalar.
Beni asıl korkutan bunların dışında hala aldığı din afyonuyla uyanamadığı uykuda yatan güdülmüş toplum. İşte koca bir ülkenin geleceğini tayin eden de bunlar değil mi? Başbakan milletim dediği bu kesime kolay anlatıyor her şeyi, çünkü onların yansıttığı gösteride sadece söylenenler inanmak var, sorgulamak ya da ülkenin geleceği konusunda söz söyleme hakkı yok. Başbakan benim arkamda dediği bu kesime narkoz vermiş, uyanmaları mümkün değil, nereye sürüklersen ne dersen onu yaparlar. Bunun yerine siz hangi demokratik hareketi koyabilirsiniz acaba?
Başbakan ülkesi yanarken, halkı sokaklarda demokrasi isterken gittiği yurtdışından dönmüş adeta bir kahraman gibi karşılanmış. Bunu seyrederken canım acıdı. Bu gösteri neden niçin neyin karşılaması,Başbakan ne yaptıda bu kadar abartılı bir gösteri yapıldı,zafermi kazandı ülkesi adına? tüm bakanlar milletvekilleri el pençe durdular gecenin geç saatine kadar.
Ülkenin geldiği şu > manzaraya baktığımda, gelecek adına cumhuriyet adına kaygılarım korkularım arttıyor benim. Günlerce demokrasi adına bir haykırış var ülkede, Gezi direnişi sadece Atatürk cumhuriyet ve aydınlık için bir beraberliğin gereği değilmi?ama bunu anlayamayanlar dün gece Başbakanı karşılamayı zafer kazanmaya dönüştürdüler .Bunu yapanların yaşananların aksine daha sağduyulu davranması gerekirken, Ns aldırgan biçimde gösteriye dönüştürmenin hala yaratacağı tehlikenin farkında değiller anlaşılan. Başbakan toplumu en hassas noktada gerginliğin ortasında bırakmanın zaferini yaşamak istedi sanırım. Böyle bir toplum yönetilmez beyler, yarın iki ayrı toplumun çatıştığını seyredenler,bir inat uğruna ,bir heves uğruna, bir ihtiras uğruna ülkeyi nasıl bir felaketin ortasında bıraktıklarının ne zaman farkına varacaklar bilmiyorum.
