NOT: Bu yazı, ODTÜ yıllarımda ikisini yakından tanıma onuruna eriştiğim  3 fidan için, 5 Mayıs 2010 tarihinde yazılmıştı… Bugün yine bir 5 Mayıs!…  Yazı yine önümde!..

“Gecesi sabahında unuttuğum sevgili” / “Kendine güven, dünyayı yerinden sars.” Ne isim verilmeliydi buna bilmiyorum. Kâbus mu? Yoksa bir rüya mı? Yine otobüsteki koltuğumda terle karışık soğan kokusunu içime çekerek uyandım. Sanki hiçbir şey olmamıştı. Çevremde ölüler yoktu (en azından gördüğüm kadarıyla) ve yollara arşınlamaya devam ediyorduk saatte yüz kilometre hızla.