Ay Şahidimiz Olsun
Sessizce oturmuştu, deniz kenarında çakılların üzerine… Güneş kavuşmak üzereydi sevgilisine, ha battı ha batacaktı, karanlık kucak açmıştı… Bekliyordu sessizce…
Usul usul gelen sevgilisi güneşi bekliyordu, sımsıkı sarmak için. Bir avuç taş aldı, avucundaki taşlara uzun uzun baktı:
Oysa bugün ne kadar mutlu uyanmıştı uykusundan yüzünden gülümseme hiç eksilmemişti, mutluydu seviyordu hem de çok pek çok seviyordu…
Oysa olan olmuştu işte her şey bitmişti bir anda şimdi avuçlarında tuttuğu bir avuç çakıl taşına tekrar uzun uzun baktı…
Bir tanesini aldı, öylesine attı denize tekrar bir tane daha yine, yine sanki her attığı taşta hüznünü fırlatıp atıyordu…
Olmadı tekrar bir avuç taş aldı, atık uzağa, uzağa daha da uzağa atmak istiyordu…
Doğruldu ayağa kalktı… Kızgındı, mutsuzdu, umutsuzdu…
Bir taş aldı avucundan attı, tekrar attı, her attığı taşın ardından dalga dalga yayılan halkalara takıldı gözü…
Durdu baktı, tekrar baktı… Her halkada kendi hayatını gördü…
İşte hayatım işte geçmişim dedi… Dalga dalga kuşatıyor beni kurtulmam lazım dedi…
Ve bir taş daha aldı bir daha, bir daha yeniden attı…
Her dalgadan yeni bir umut, yeni bir yaşam olduğunu düşledi… Evet, evet her dalganın yayılıp büyümesi ona bir anda yılmamayı, vazgeçmemeyi, hüzünleri atması gerektiğini, düşlerindeki sevdasını gerçeğe döndürmesi gerektiğini söylüyordu sanki…
Bir anda havaya zıpladı, yürümeye başladı güneşin batışına doğru yürüdü, yürüdü...
Yürümek yetmiyordu şimdi koşuyordu içindeki çocukça bir coşkuyla koşuyordu sonra durdu baktı… Artık güneş görünmüyordu kavuşmuştu sevgilisine… Gecenin kollarında kaybolmuştu sarılmıştı karanlık geceye… Gecede mutluydu güneşine sarılmıştı sımsıkı kucaklamıştı.
İçinde tekrar sabahki uyandığındaki heyecanı hissetti sessizce haykırdı seviyorum gel diye
Gecenin sessizliğinde,
Öyle bir dur ki karşımda,
Soran gözlerle, ama yüzünde,
Hafif bir tebessüm olsun.
Sen miydin beni bekleyen,
İşte geldim bak de.
Şimdi yüzleş benimle,
Sevgimden mi, yoksa
Benden mi, şüphe ediyorsun
Söyle bileyim,
Ben karşındayım de.
Kaldır başını gözlerime bak
Orda kendini göreceksin
Tut bak ellerimi, ellerim
Zaten hep senin ellerindeydi,
Ya yüreğimi hiç sorma,
O zaten seninleydi,
Seni sevdi, seni bekledi de
Gecenin sessizliğinde.
Öyle haykır ki sevgini
Ay şahidimiz olsun,
Yıldızlar dans etsin,
Gecenin sessizliğin de
Seni beklediğime değsin...
çok dokunaklı bir yazı olmuş, etkileyici, hüzünlü. Tebrikler Sacide hanım..
Ağustos 4th, 2010 at 09:13Yazınızı okudum,tebrikler
Ağustos 4th, 2010 at 22:09Çapar Kanat
Çiftçi-Çiğ Süt Üreticisi
Teşekkür ederim Nesrin hanım...Sevgilerimle...
Ağustos 4th, 2010 at 22:43Teşekkür ederim Çapar bey...
Ağustos 4th, 2010 at 22:50