2012 Yılı İktisat Politikaları
Her ülkenin uzun, orta, kısa dönemli politikaları olur.
Uzun dönem stratejiler, planlar, orta dönem programlar, yıllık politikalar vardır.
Tüm bu çalışmalarda bir temel ilke vardır ki, o değişmez:
O da; kamusal özel, bireysel harcamaların verimlilik ilkelerine göre yapılmasıdır.
Kullanılan her kuruşun, kaynağın ülkede üretkenliği arttırıcı olması beklenir.
Başlı başına bir “verimlilik politikası” olmasa da, verimliliği arttırıcı iktisat politikalarına başvurulmalıdır.
Onlar ne derseniz, altyapıya, teknolojiye, eğitim ve sağlığa, kurumsal yeniliklere yapılan harcamalardır. Yeni teşvik sistemi, yatay anlamda tüm sektörlerde büyük yatırımları, alt yapıyı geliştirecek, inovasyon ve teknolojiyi, bölgesel kümelenmeleri destekleyecek bir yapıda olmalıdır.
2012 Bütçesi, “büyüme ve istihdamı destekleyen, tasarrufları artırıp cari açığı azaltan, ekonomik ve sosyal kalkınma odaklı ve mali disiplini koruyup devam ettirecek olan bir bütçe” mi? Bunun her düzeyde sorgulanması gerekir.
Örneğin, 2012 bütçesi içinde milli eğitimin payı yüzde 11, ama bunun yüzde 82’si personel harcamasıdır. Eğitim bütçesi içinde yatırımların payı sadece yüzde 6 civarındadır.
Bütçenin harcama kalemlerinde başta sağlık ve eğitim olmak üzere toplumun iş, aş, refah ve gelişme ihtiyaçlarına dönük uygulamalara ağırlık verilmesi gereklidir.
Toplumsal ve ulusal bütünlük bunu zorunlu kılmaktadır.
