Anneme….
Sevgili anneciğim… Merhaba… Sesi duy(a)mazsın… Yazdığım satırları okuyamazsın…
Yazdığım bu satırları okuma şansında yok…
Sevgili annem… Göremeyeceğin, tanımayacağın bir torunun oldu…
Adı Okyanus… 69 günlük…
Aynur torununu Amerika'da dünyaya getirdi. Tosun gibi dünyaya geldi.
56 santim boyunda, 4 kilo 30 gr. olarak doğdu.
Biliyorum, kızardın bana… 'Seni deli çocuk, bu yaşta insanın çocuğu olur mu?'
'Olur anne' derdim…
O'nu sevmeye doyamıyorum… Aynur'u kızdırıyorum. 'Konuşmaya başladığında beni annesi zannedecek, bana anne, sana da baba diyecek' diyorum.
Neyse, neden bu satırları yazdığımı anlatacağım.
Aynur'un 9 ay 10 gün boyunca yanında bulundum. Bir annenin hamilelik boyunca neler hissettiğini gördüm… Gün gün, hamileliğin bir kadında hangi değişiklikleri yaşadığını her anını yaşadım…
Ve doğum anında Aynur'un yanında da bulundum…
Sevgili annem, bir annenin bir çocuğu dünyaya getirirken neler yaşadığını görünce sevgiyle andım seni…
Mezarına ziyaret yaptım, önceki gün… Dualar ettim sana… Torunundan haberler verdim sana…
Bizi dünyaya getirdiğinde yaşadıklarını düşündüm… İkiz çocukların ve ağbim… Ev işleri, tarla işleri ve üç çocukla bir hayat...
Sonrasında babamın dedemle kavgası ve küçücük çocuklarla evi terk ediş…
Ardından anne annemin köyüne göç…
Zorluklara bir çatının altına sığınmak…
Sonrasında bir kardeş daha…
Üzerimize kilitlerdin, kapıları tarlaya çalışmaya giderken…
Hayal mayal hatırlıyorum o günleri, sevgili kardeşimiz Zeki, ikizim Emine ve ben… Oyunlar oynardık. Gelişini hatırlamıyorum.
Kardeşimi yitirdiğimizde küçücük odamızda kalabalığın ağlama sesleri ile uyanmıştım. Babam kucağına alarak sarılmıştı ve ağlıyordu.
Kardeşim Zeki'nin cenazesini de hatırlıyorum sevgili annem…
69 gündür her anını hatırladığım, geceleri defalarca kalkıp altını değiştirdiğim, mama verdiğim oğlumuzun nasıl büyüdüğünü adım adım görmek…
Sonra senin koşullarını düşünürek, bizlere nasıl baktığını, yoksunluk ve yoksulluk içersinde nasıl büyüttüğünü bugün daha iyi anlamak. Hemde babamın gurbette olması, tarlayla, hayvanlarla (tahmin ediyorum, birkaç baş hayvandan başka hayvanınızda yoktu.)
Evimizin bir odasında biz, diğer odasında ise hayvanlarımız kalırdı a be sevgili annem…
Varsa bir cennet tartışılmaz bir şekilde hak ediyorsun, tüm anneler gibi… Hemde koşulsuz…
Evet sevgili annem, iyi ki doğurmuşsun bizi… iyi ki büyütmüşsün, tüm olanaksızlıklara rağmen…
İkizlerin ve birde küçük bir kardeş ve büyük bir ağabey…
Nasıl bakardın bizlere? Nasıl vakit ayırırdın, nasıl yeterdi zamanın?
Hiç mi 'of' demezdin, hiç mi isyan etmezdin be annem?
Ve biliyorum annem, sizin döneminizin tüm anneleri aynı aşağı yukarı…
Ve bugünde sizlerle gibi milyonlarca anne var. Yokluklar ve yoksunluklar içinde çocuklarını büyütüyorlar. Bir taraftan anneliğin zorlukları, bir tarafta hayatın ve birde kocalarının kahırları, şiddeti…
Sevgili annem, ellerinden öpüyorum… Sevgilerimi gönderiyorum. Gözyaşları içersinde ellerinden defalarca öpüyorum.
İyi ki annem olmuşsun, iyi ki dünyaya getirmişsin bizleri… İyi ki büyütmüşsün… İyi ki hala bana birkaç adım ötedesin…
Başım her sıkıştığında mezarına gelip dualar ediyorum… Dertleşiyorum… Sıkıntılarımı ve sevinçlerimi anlatıyorum anneciğim.
İyi ki varsın.. Seni seviyorum ellerinden öpüyorum… Sağlığında bunları sana söyleyemediğim için senden kocaman özür diliyorum. Biliyorum tüm annelerin derin affediciği ile affedersin..
Seni seviyorum annem… Torununu seni yerinede öpüyorum…
Ve birgün yanında olacağım annem… Bunu biliyorum…
Ali bey,
Duygu yuklu yazınızı gozlerımden suzulen yaslarla okudum.Yuregınıze saglık.
Gecen gunlerde bır dostumun annesının vefatının ardından cokusunu gordum ve yaratana yalvardım.Cocuklarım ınsallah bu kadar benı sevmesın dıye...
Bugun benım de babamın olumunun 23. yılı.Anne acısı nedır bılmıyorum ama baba acısı da cekılır gıbı degıl.Oncelerı bılmezdım kıskanclıgın ne demek oldunu:(( Babalı kuzuları gorunce ıcımde ki kor ates yuregımı hala yakıyor.
Bugun babamın mezarına gıttım ve dedım kı:
Özlemin tarifi yok baba, kim ne demişse sebebi çaresizlik ve sensızlık. Yanımdayken bile sana doyamazken, nasıl anlatılır ki sensizlik !Maalesef acılarda kullenıyor. Babamla gecırdıgım gunlerın guzellıgı ıle yasıyorum.
A. Behramoğlu nun bır sozu var. der kı:
Anne gezindiğin bağ, baba yaslandığın dağdır. Ömrümüzün en güzel çağı annen ve babanla olandır".
Dualarım sızınle...
Giden dönmeyecekse; kalanların değerini bileceksin. Ölenle ölünmüyorsa; Kalanlarla yaşamaya devam edeceksin.
Oglunuza saglıklı ve uzun omurler dılıyorum.Annelı babalı buyusun.Aynur hanıma sevgıler...
Annenıze ve kardesınıze ALLAH rahmet eylesın ve mekanları cennet olsun.
Ankara dan selamlar....
Mart 3rd, 2011 at 03:08