content Aynur Avcı memur bir ailenin tek çocuğu olarak 1942 yılında İstanbul' da doğdu.Memuriyet ve ticaret hayatına emeklilikle nokta koydu.Emeklilik hayatını sosyal faaliyetlerle doldurarak, görme engelliler için İzmir' de bulunan bir dernekte sesli cd hazırlayarak paylaşımlarda bulundu.Münih Atatürk Düşünce Derneği Üyesidir. Bodrum yerel gazetesi "Çağdaş" Ve "Nokta" da "Kalemin Sesinden" adı ile köşe yazarlığı yapmıştır. Karşıyaka Sevgi Şairleri, İzmir Şiir Kütüpanesi toplulukları katılımcısıdır. Çeşitli korolar da yer aldı. Dağcılık, Fotografcılık, amatör radyo programı ilgi alanlarındadır. Duygularını dizelerde dile getiren yazar,."Külsüz Aşklar"- "Susan Dilin Çığılığı" adlı iki şiir kitabı yayımladı. Halen http://www.siirimindili.com/ Edebiyat -Kültür Ve Sanat sitesi Radyosu, yayın koordinatörü olarak görev yapmaktadır.Aynı zaman da bu radyo da her Cuma ve www.dostbahcemiz.com radyosunda her Pazartesi günleri yayın yapmakta ve şiirleri seslendirerek paylaşımlarına devam etmektedir
04 Eki

Annemdi…

Akşamların seyri güzel olur deseler de, hüzün verir bana.
Yalnızlığıma eşlik ettiğim hüzzamı söylerim, düğümlenirim çözümsüzlüğe,
delik deşik olur acılarım.

İçimde anlayamadığım bir duyguya kapılıp yine çıktım yürüyüşe,
Havanın sisli karanlığı çökmüşken hafifçe.

Yürüdükçe, yüreğimde gecenin çığlığı duyulurken!
Farkında olmadan buldum kendimi bir buğday tarlasında.

Ne zaman gelmiştim,
Yürürken esen rüzgâr beni sürüklüyor gibiydi,
hâkim olamıyordum kendime.

Huzurluydum ama anlayamıyordum ne olduğunu,
Uçuşuyordu etrafımda bir şeyler baksam da seçemiyordum, yürüdükçe uzuyordu yol.

Gecenin sessizliği arttıkça bir siluet fark ettim karşıda.

Kim diye seçmeye gayret ederken
yavaş yavaş yaklaştığında kalbim delice çarpmaya başladı, çığlık attım!
Tanıdım, bu annemdi.

Ama nasıl olur yaşamıyordu ki!
Gördüklerim gerçek gibiydi.

Anneme uzandığım anda, arkamdan birisinin beni tuttuğunu anladım o an sarsıldığımda kendime
geldim. Bakınca gördüm, bir adımla uçurumun ucundan aşağı atlamakta olduğumu.

Tarlada dolaşan bekçi çığlığımdan fark edip koşarak kurtarmıştı beni.

Rüya değildi bu.

Ama aslında beni tutan annemdi, bekçi değildi.

Hala hissediyorum o eli.

Yaşadığım beni ürküten zamanı şu an ne duygularıma ne düşüncelerime sığdıramıyorum.

İşte anne yüreği...
Saf ve katıksız, karşılıksız seven yüreğin iletişimi bu.

Allah’ımın lütfu…
********************************
Artık yanımızda olmayan tüm annelere rahmet diliyorum.

 Mor köşeden sevgiler efendim

 Aynur Avcı

Etiketler : , , , ,

Bu Yazıyı Yazdır Bu Yazıyı Yazdır

3 Kere Cevaplanmış to “Annemdi…”

  1. 1
    Hava KÖSEOĞLU Says:

    Sevgili Aynur, her sohbetimizde yol mutlaka rahmetli anneciğine düşer. Bir annenin tek evladı olarak büyümek ve onu doyasıya yaşamak sen de çok güzel anılar bırkamış.

    Özlemin dile getirdiği yazını gönülden kutluyorum.

    Sen çok özel ve güzel insan olmanın yanında, fedakar, mükemmel bir annesin yani annen kendini sende bırakmış.

    Sevgi ve saygımla Aynur annem seni çok seviyorum.

  2. 2
    İbrahimî Feyzullah YALÇIN Says:

    Ben, bu sitede ilk defa zihnimi yormadan, içtenlikle ve keyif alarak bir yazı okudum.
    vefat ettiği halde, bir yürekte ve dolayısıyla bir köşede hala eseri olan o Mübarek anneyi rahmetle anıyor ve bir fatihayı da borç biliyorum.

  3. 3
    Yüksel ÖNAÇAN Says:

    Katılmamak mümkün değil.
    Paylaşım için teşekkürler, saygı öncelikli sevgiler.



2007-2012 Bilgi Agi / Turkiye nin Interaktif Kose Yazari Gazetesi

Designed By Online Groups
ÇÖZÜM ORTAKLARIMIZ

bizajans, kent akademisi, sunubank