’ Kolay olmayacak elbet üzüleceğim Mutlaka bir iz bırakacak Belki de çocuk gibi sana küseceğim Seneler sonra utanarak…’’ Doksanlarda bugüne, Sezen Aksu’nun bu şarkısını, ayrılmak üzere olan kim bilir kaç çift ağlayarak dinlemiş ve teselli bulmaya çalışmıştır?

Ankara’nın ılık bir Ekim akşamında Kuğulu Parkın sarı-turuncu-yeşil yaprakları arasında oturdum. Delikanlı bir genç yaklaştı ve “oturabilir miyim” dedi, nezaketle. “Buyur evlat” dedim gülümseyen bir sevecenlikle.