Gökyüzü pamuk yığınlarıyla kaplıydı, kocaman beyazlıktan maviye yer yoktu. Kar taneleri neşeyle gökyüzünden yeryüzüne iniyordu. Hava keskin soğuk ve tüm renkler kaybolmuş, her yer beyaz renge bürünmüştü.

Cevap bulamadığın her sualde kendini boşluklara atarsın. Zamansız boşluklara, derin iç çekişlere, sessizliğin sesiyle boğuşmaya… Kimi zaman gözlerden süzülen iki damla yaş anımsatır sorularının cevaplarını ama yine kaybolursun o yaşların derinlerinde.