Kar Yağıyor
Kar yağıyor….
Kar yağıyor ince ince hava soğudu iyiden iyiye. Mevsim kış kar mevsimi yağacaktır bu doğanın bir olayıdır. Onu engellemeye gücümüz yetmez, müdahale etmek haddimize hiç değildir. Bizim düşündüklerimiz soğuk kış günlerinde çaresiz kalan, mağdur olan insanlarımızdır.
Evi barkı olmayanlar, olupta yakacağı yiyeceği olmayanlar ya da işi gereği yollarda olanlar. Bizler sıcak sobamızın başında otururken bunu bulamayan ve sayısı da oldukça fazla olan o insanlarımız ne durumdalar.
Onların çocukları ne durumdalar ya da ekmek parası kazanmak için her şeyi göze alarak yollarda olanlar. Evine bir ekmek götürebilmek için bu karda tipide hayatı bahasına da olsa çalışmak zorunda kalanlar.
Acaba bu insanlarımızı ne kadarımız ne kadar düşünüyoruz. Aklımıza geliyor mu sokaklarda kimsesiz kalanlar. Hasta olupta ilaç bile alamayanlar, çocuğuna içirecek bir bardak süt bulamayan anneler.
Eğer bunlar içinde yaşadığımız toplumun ortak sorunları ise hepimizin düşünmesi gerekir payımıza düştüğü kadar.
Sosyal devlet anlayışında hiçbir insan mağdur edilemez, düşüncesi, yapısı, kültürü ne olursa olsun hiçbir insan yok sayılamaz. Doğru ama çevremize baktığımızda gördüğümüz tablo pek değişmiyor.
Unuttuğumuz, yok bile saydığımız pek çok insan. Hor görülen, hiçe sayılan mağdur olan geçim sıkıntısı çeken bizim insanlarımız.
Lafa gelince bol keseden atıyor herkes sıradanı ve ya bürokratı. Bir tarafta zevki sefayı zirve de yaşayanlar, diğer tarafta bir ekmek bulabilmek için hayatını yok sayanlar.
Sebze meyve kasalarını toplayım evini ısıtmaya çalışanlar. Gün boyu dolaşarak kâğıt toplayıp ekmek parası arayanlar. Hepsi bizim insanımız bunların ama yaşam standartlarına baktığımızda aradaki uçurumu görmemekte mümkün değil.
“komşusu aç yatarken tok yatan bizden değildir” sözüne hangimiz ne kadar değer veriyoruz o ilahi emri ne kadar yerine getiriyoruz. İçimizde ki hırs itiyor bizi sürekli daha çok kazanmaya ya da bencilliğe.
Nerde kaldı ikinci müşterisini komşum siftah yapmadı ona git diye gönderen anlayış. Nerde kaldı bir ekmeğim varsa paylaşır yeriz anlayışı. Evet, bir bir yok olmuş manevi değerlerimiz, yüreğimiz katılaşmış, bakışımız değişmiş. İnsani duygularımız kör olmuş sanki.
Âşık Mah suni Şerif’in bir türküsü şu sözle başlıyor.”ince ince bir kar yağar fakirlerin üstüne” ne kadar doğru ve anlamlı söylemiş ozanımız. Evet, ince ince yağan kar hep fakirlerin üstüne yağıyor. Çünkü onların villaları yok, emirlerinde hizmetçileri yok. Yatları katları da yok kar nasıl yağarsa yağsın fakirlerin üstüne yağıyor.
Söz açılınca deriz ki herkes öbür dünyaya bir kefenle gider oraya bir şey götürmez. Kefenin cebi yoktur falan. Doğrudur bunlar, öbür tarafa kimse bir şey götüremez.
Gelelim bu dünyadaki yaşantılara bunları karşılaştıralım. Kim nasıl yaşamış neler yapmış.
Kimsenin malında servetinde gözümüz yok, kimseyi kıskanmıyoruz ya da onlara özenmiyoruz. Hakkımız olmayanı da hiç istemiyoruz. Hepimizin tek istediği şey insan gibi yaşamaktır. Kimin ne bıraktığı ya da götürdüğü önemli değil.
Ümit ederim insan gibi yaşamak için günler nasip olur herkese…
