İlk göçüm yetimlikti. Çocukken babasız kalan bir evin hüznüyle başladım yolculuğa. “Sonra” diye devam etmeye kalksam biliyorum ki unuttuklarım, aklımda kalanlardan daha çok olacak. Haksızlık olur, melüllenirim böyle olursa. Göç yolunun bende

Hayat bu.. beklemiyor hiçbirşeyi… yaşadığın hiçbirşeyin yüzüne dahi bakmadan gardını alıyor… iyi de yapıyor.. takıntılı olan bizleriz… ders alamıyoruz, pay çıkaramıyoruz hayatın kendisinden… -miş li geçmişleri asıyoruz bir