Eski’nin Tadı
Yoğun bir gün. Bir sürü iş, bir sürü insan seni bekliyor. Ama sen onca yoğunluğun içinde memure bayanlardan işini yapmalarını bekliyorsun.
Burası Devlet Dairesi ve bir tanıdığın olmadığı müddetçe işin çabuk bitmez. Mecburen bekleyeceksin. Memure bayanların, bir yandan birbirlerine yemek tarifleri vermeleri ne kadar canını sıksa da. Senin gibi sırada bekleyen onca insanın sıkıntıları, kokuları seni bunaltsa da...
Pencerenin önüne gidiyor ve dışarıyı seyre dalıyorum. Burada her yer eski yapılarla dolu. onca yıla,
onca zamana dayanmışlar.Kim bilir daha önce burada kimler, nasıl hayatlar yaşadılar? '
'Hadi o zaman; ne kadar o hayatları yaşamamışsan da eskiye bir dön'' diyorum kendime...
Mesela esnaflar. Sabah ezanıyla kalkarlar. Önce camiye gider namazlarını kılarlar. Sonra da birbirlerinden den ayrılıp dükkanlarını açarlar. Bu ayrılık en fazla bir saati alır. Alırlar ellerine toz bezlerini, süpürgelerini başlarlar dükkanlarını temizlemeye. Ara sırada olsa dışarı çıkıp bir birlerine laf atmayı da ihmal etmezler. İşleri bitince müşterileri de yoksa yavaş yavaş dışarıya çıkarlar. Kimi taburesini alır kimi sandalyesini alır çıkarlar dükkanlarının önüne otururlar. Kimide dükkanını kalfasına bırakır önceki gün yenilmeyi sindiremeyen usta alır tavlasını rakibinin yanına gider. İşin mi çıktı kalfanda yok dükkanı da kapatamıyorsun. Korkma diğer esnaf arkadaş sen gelinceye kadar bakar. İşinden anlamasa bile sen gelinceye kadar idare eder. Mühim olan insanlıktır çünkü. Kimsenin başkasının ekmeğinde gözü yoktur.
O zamanın kadınları da ayrı. Eşerlerini işlerine yollayan kadınlar. Evlerini temizler, yemeklerini hazırlar, komşuya kahveye giderler. Öğle sonları da illaki birinde toplanılır. Kısırlar,pastalar.börekler. O gün, o toplulukta biri eksikse; yandı o zaman. Çünkü masaya o yatırılır,dedikodusu yapılır. Ama özel bir günün mü var? Korkma. Komşular yardıma hazır. Evdeki eksikleri onlar giderir. Kimin yemeği,
kimin pastası daha güzelse o komşunun işidir. Terlikler, sandalyeler,bardaklar,tabaklar komşular sayesinde tamamlanır. art niyet yoktur kimsede.
Mühim olan insanlıktır çünkü...
Akşam olunca,
mahallenin delikanlıları; bacılarını alır sinemaya giderler. Evde kalanlarda ailecek oturuyorlarsa eğer; demlenir çaylar,patlatılır mısırlar, geçerler evin büyüğünün karşısına,onun anlattıklarını dinlemeye... bu da genellikle ya dede ya da nine olur. Sevgi ve saygı hep iç içedir. İnsan olmak en mühümidir çünkü...
Ve ismimin söylenmesi ile yeni dünyama dönüyorum. Hani insanlığın beş para etmediği dünyama... Mühim olan insanlığın unutulduğu bu zamana.
İçimde ki öfke, eskilerin hatırlanmışlığı ile diniyor. Gülümsüyorum memure bayanlara. Şaşırmış halde bakmalarına rağmen..
Çünkü; mühim olan insanlıktır.
İnsan olabilmektir.
