Dualar; Hedefimizi Belirler (!) (II)
Bu tefekkür size “ne için yaşıyorsunuz?” sorusunun cevabını samimiyetle verecektir. Bu sorular gerçeği bulmaya namzetmiş bir insanın ruhunda rengârenk bir dolaşımı sağlayıp, olmanız gereken insan-ı aliyye vasfına sizi sürükleyecektir.
Derin tefekkür sahibi olmayı başarabilmiş Pascal, matematik ve fizikte ki buluşlarının yanı sıra, yaşamış olduğu ağır hastalıklar Pascal’ ı çok düşündürtmüş ve O’ nu Allah’a yaklaştırmıştır.
Pascal’ a göre hastalık, “insanın kalbini Allah’a yaklaştırmak için vesile kılınmış ilahi bir hediyedir.”
Bu dualardan bir tanesi şöyledir.
“Rabbim, sen her fiilinde nazik ve incitmezsin. Senin Rahmetin o kadar büyük ki insanların sadece iyilikleri değil, hataları bile senin rahmetine erişmeye vesiledir. Kabul et bu halimde sana Rabb-i Rahim olarak yöneleyim.
Çünkü benim sağlıktan hastalık haline geçişim sana bir değişiklik getirmez. Sen hep aynısın ve mutlu, hem de acı anlarımda benim Rabb-i Rahimsin.”
İkinci duası;
“Sana ibadet edeyim diye sağlık verdin ne var ki ben, çoğu zaman bu güzel sağlık halimi sana ibadet yolunda kullanamadım şimdi kendi halimi düzeltmek için bana hastalık verdin.
Sağlıklı halimde iken, sağlığımı gururuma ve bencil arzularıma alet etmiştim. Gelsin bu hastalık, guru ve arzularımı öldürsün. Beni dünyevi lezzetlerden tat alamaz hale getirsin ki sadece senin aşkından lezzet alayım.
Hasta yatağımın yalnız sessizliğinde, yalnız sana ibadet edeyim ve lütfet ki…
Bedenimin ağrılardan inlediği bu zamanda da ruhani tatlara nail olsun.”
Üçüncü duası;
“ Kalp ne kadar bahtiyardır ki senin gibi bir sevgiliyi seviyor, Allah’ım o ancak böyle sonsuz, güzel bir sevgili ile tatmin olabilir zaten…
Sen ki ebedisin, seni sevmenin mutluluğu ne kadar kalıcı ve güven vericidir. Ne hayat nede ölüm, seni sevmenin mutluluğundan edebilir bizi…
Bütün hatalarım için, her daim senim aşkın haricinde mutluluklar aradığım için, kalbimi pişmanlık duyguları ile beze Allah’ım!
Bedenimdeki bu rahatsızlığı ruhumun hidayetine vesile eyle Rabbim! Hazır maddi şeylerden tat alamıyorken mutluluğu yalnız seninle olmakta bileyim Allah’ım!”
Dördüncü dua;
“Rabbim, sen beni nasılsam öyle görüyorsun zaten ve eminim ki, bende seni memnun edecek bir şey olmadığını görüyorsundur. Ya Rabbi, ben kendimde acılardan başka bir şey göremiyorum.
Rabbim, bana bak, çektiğim acıları gör, beni dertten derde koyan hastalıklarımı gör. Bak bana, ey Mukaddes Kurtarıcım, senin kudret elinin bende açtığı yaraları gör. Merhametle bak şu bedenime, acılarımı şefkatinle gör. Lütfe de bu acılarım, senin beni hasta yatağımda ziyaret etmene vesile olsun…”
Beşinci dua;
“Ya Rabbi, içimde bencilliği besleyen o kendine acıma duygusunu sök at.
Acılarım yüzünden kendime acıma tuzağına düşmekten alıkoy beni. Dünyevi hazların kaybına razı olanlardan eyle beni. Bu hazların asla tatmin edemeyeceğini unutturma bana.
Kalbimi acının örtüsüyle ört. Beni ille sağlık, ille de hayat isteyenlerden eyleme.
Lütfet de senin bana layık gördüğün her hale razı olayım.
Lütfet ki, sağlıkta hastalık ve ölümde, hayat da benim için aynı güzellik de olsun. Senin yalnız senin Rabbim olduğunu huzurla kabul etmemi sağla. Rahmetini üzerime dilediğin gibi ver, ya da al.
Lütfe de senin ebedi rahmetine tevekkül edeyim, bana senden ne gelirse, hepsini itirazsız kabul edeyim. (çare, S.2)
Pascal’ın bu duaları ne kadar içten ve samimi. Her satırı “Sevgili” ye ulaşılacak Burak’ın adı. Eyleme dönüştürülmesini bekleyen vakarın, fiil hali gibi… Bu duayı ne zaman okusam ruhumun göklere doğru yükselip “Sevgili’yi” aradığını görüyorum. Ey! İhtiyacımız olan sevginin asıl adı, bizleri senin didarından ayırma…
