Ağır Astım Tedavisinde Yeni Bir Umut: Termoplasti
Bundan üç sene kadar evvel “Astım tedavisine devrim” başlıklı yazımda “termoplasti” adı verilen yeni bir tedavi yönteminden bahsetmiştim.
Termoplasti, astımlılarda bronşlar etrafında bulunan kasların termal enerji uygulanarak küçültülmesi prensibine dayanıyor.
Bronkoskopi adı verilen yöntemle lokal anestezi altında 10 saniye süreyle radyo-frekans enerjisi verilerek kasların 65 dereceye kadar ısınması sağlanıyor.
65 derecelik sıcaklık kaslar üzerinde herhangi bir hasar ve zarar oluşturmadan kas kütlesinin küçülmesini ve bu sayede daralmış bronşların g
enişlemesini sağlıyor.
Termoplasti, her biri 40 dakika süren ve 9 hafta arayla tekrarlanan üç seansta tamamlanıyor.
297 hasta üzerinde denen bu yeni tedavi yöntemi sayesinde ağır astım ataklarında yüzde 32, astım sebebiyle acile başvurmalarda yüzde 84 ve solunum sistemi belirtilerinde yüzde 73 ve okul veya işe gidememede yüzde 66 azalma olduğu ve önemli bir yan etkinin görülmediği belirlenmişti.
Tıbbi fetva kurumu FDA da termoplastinin, tüm ilaçların azami dozlarda kullanılmasına rağmen astımları kontrol altına alınmayan hastalarda uygulanması için onay vermişti.
Bu hastaların iki senelik takiplerinde de termoplastinin etkinliği ve emniyetinin devam ettiği belirlenmişti ama bu sürenin ötesinde termoplastinin işe yarayıp yaramadığı veya olumsuz etkilerinin ortaya çıkıp çıkmadığı bilinmiyordu.
Termoplasti uzun vadede etkili
Termoplasti uygulanan 190 hastanın 162’ si (yüzde 85.3) tedaviden 5 sene sonra tekrar değerlendirilerek bu sorulara cevap arandı.
The Journal of Allergy and Clinical Immunology isimli tıp dergisinde yayınlanan araştırmaya göre ağır atak ve acil müdahale ihtiyacının 2-5 sene arasında da ilk seneye kıyasla değişmediği görüldü.
Termoplastiden önceki seneye göre astım ataklarının yüzde 44, acile başvurmaların yüzde 78, sprey kortizon kullanımının yüzde 18 daha az olduğu tespit edildi.
5 sene sonra HRCT ile akciğer dokusunun değerlendirmesinde de termoplastiyle ilgili herhangi yapısal bir değişiklik görülmedi.
Termoplastinin etkinliğinin 5 sene sonra da devam etmesi ve bununla alâkalı olarak herhangi bir aksi tesirin ortaya çıkmamış olması bu yöntemin sürekli ilaç kullanmalarına rağmen atakları kontrol altına alınamayan, sık sık acillere başvurmak ve hastaneye yatmak zorunda kalan, hayat kaliteleri giderek bozulan ağır astımlılar için büyük umut olduğunu gösteriyor.
Kimler için sakıncalı?
Genellikle iyi tahammül edilen termoplasti, bazı hastalarda astımla ilgili şikâyetlerin artmasına veya kötüleşmesine yol açsa da, bunlar standart astım ilaçları ile genellikle bir hafta içinde düzeliyor.
Atelektazi, yani bronşların balgam ile tıkanmasına, bronş kanaması, göğüs ağrısı, huzursuzluk, baş ağrısı ve bulantı da görülebiliyor.
Bu sistemin kalp pli, defibrilatör veya benzeri elektronik implantları olan hastalarda ve lidokain, atropin veya benzodiazepinlere aşırı duyarlılığı olanlarda kullanılmaması gerekiyor.
Termoplastinin, aktif solunum yolları enfeksiyonları ve pıhtılaşma bozuklukları olanlarda, astım krizleri sırasında ve 2 haftadan kısa zaman önce kortizon tedavisinde değişiklik yapılan hastalar için de sakıncalı olduğu bildiriliyor.
Gelelim neticeye
BİR: Termoplasti, her astımlı için uygun bir tedavi yöntemi değil; bu aşamada sadece standart tedaviye cevap alınamayan hastalar için tavsiye ediliyor.
İKİ: Astımın çok iyi tedavi edilebilen hastalıklardan biri olduğu, birçok hastanın belirli dönemler dışında ilaç kullanmasına bile gerek olmadığı unutulmamalıdır.
ÜÇ: Astım için her türlü ilacı kullanmalarına rağmen iyi olamayanların önemli bir kısmının “astımlı olmadıkları” bilinmelidir.
DÖRT: Bu yöntem henüz ülkemizde uygulanmıyor.
BEŞ: Termoplastinin, tedaviye cevap vermeyen ağır KOAH’ lılarda da iyi sonuç verebileceğini düşünüyorum.
ALTI: Hiç şüpheniz olmasın, yakın bir zamanda “termoplasti şarlatanları” türeyecektir; lütfen dikkat!
KAYNAKLAR
1. http://www.ahmetrasimkucukusta.com/2010/02/28/yazilar/tip-yazilari/astim-tedavisinde-devrim/
2. http://www.atsjournals.org/doi/full/10.1164/rccm.200903-0354OC#h15
3. http://www.jacionline.org/article/S0091-6749(13)01268-2/fulltext
