Küçük Olan Büyüktür!
Bazıları…
Hep büyük olmayı arzuladığından;
Küçüklüğü yakıştıramadığından…
Huzursuz ve mutsuzdurlar.
* *
Ulu bilgeler diyor ki;
Sabır ve birikim küçük küçük başlar.
Aniden büyük olmak isteyen şaşar.
Başı döner, yönü sapar, her an duvara çarpar.
* *
Bu nedenle…
“Küçüğüm” yasıyla dövünmemeli.
“Büyüğüm” havasıyla övünmemeli.
Küçük büyüğü yemeye, büyük küçüğü yutmaya kalkarsa hazımsızlık başlar.
Küçüklük göstermek, küçülmek değil.
“Küçük düşmek” hiç değil.
Hele küçük olmak, büyümeye de engel değil.
Küçük değerini bilene, aslında anlamlı büyüktür.
* *
İşte yaşamdan örnekler:
Sağanak yağmur, küçük damlalardır.
Küçük bir yağış, toz bulutu dağıtır.
Görkemli aydınlık, küçük bir delikten görünebilir.
Büyük geminin batmasına, küçük delik yeter.
Ateşe küçük odun atarsan alevlenir, büyük ateş söndürür.
Ulu çınarın veremediği kokuyu, küçük menekşe verir.
* *
Mantıklı değil mi? O halde devam:
Büyük makineyi küçük çark çalıştırır.
Büyük aşkı başlatan, küçük bir gülücüktür.
Büyük yazı yazmak için küçük noktalar gerekir…
Gevreğe lezzet veren küçük susamdır.
Büyük olaylar unutulur, küçükler anılaşır.
Büyük hediyenin veremediği mutluluğu, küçük bir bakış yaratır.
* *
Lafı bağlayalım:
Küçük sevinçleri bilmeyen, büyük keyifleri yaşayamaz.
* *
“Büyük oldum” diyen hep küçülmüştür.
Göz mideden büyük olursa…
Kişi de çökme, erime, bitme başlar.
Küçük, küçük…
