Yaşam belki de sürekli bir" öğrenme" sürecidir.
Sokakta, evde, işyerinde, okulda, eşten-dosttan, hep bir şeyler öğreniriz..
Hayat boyu, hep öğrenciyizdir aslında..
Bir köy çocuğu ve tabiat insanı olarak, gerçek verimliliği, çocukluktan, tarladan, bahçelerden öğrendim..
Çok erken kalkardık, bu yüzden, hep "kalkınmacıyızdır"..
İkinci büyük deneyim, Ankara Siyasal'da, Üniversite yıllarında oldu.
Tarihsel ve Toplumsal Gelişmenin dinamiklerini ve bunları anlayıp yorumlamanın bilimsel yöntemlerini öğrendik.
Sonra kamu bürokrasisinde çalışmaya başladık..
Ağırlıklı olarak Araştırma Bölümünde uzmanlık ve yöneticilik yaptım.
Okuduklarımdan ve yazdıklarımdan şüphe etmek temel karekterlerinizden biri oluyor.
Yazıp söylediğimiz her şey, "tartışmaya" açıktır.
Buralarda, iki grup yönetici tipi var;
Birinci grup; Zayıflar, etkisiz elemanlar da denilebilir.
İkinci grup; Negatifler, bunlara kifayetsiz muhterisler de denilir.
Verimli Yönetim sürecinin başı; doğru işlerin doğru biçimlerde yapılmasıdır.
Önce, kişilerin yeteneklerine ilgilerine uygun olan, doğru işlerin belirlenmesi, tanımlanması, sonra da, belirlenen doğru işlerin, doğru biçimlerde yapılmasıdır.
Bürokraside, "liyakat" denilen ilkelere uygun atamaların yapılmasıdır.
Verimsizliği bürokraside gördüm, dedim.
Niteliği, bilgisi, üretkenliği zayıf olan kişiler genellikle "şekilci" oluyorlar.
Öz'ü kaçırıp, biçimlerle uğraşmaktalar.
Öncelikleri toplumsal değil, bireysel kalıyor.
Şekilcilik, kırtasiyecilik zamanı, enerjiyi, hevesi, coşkuyu öldürmekte, insanları olumlu işler yapmaktan vazgeçirmektedir.
"Bekçi Murtaza" tipine çok yerde rastlanır.
Görevlerimizi, bir grubun, bir kesimin çıkarına değil, halkın geniş kesimlerinin yararına olacak şekilde geliştirmeliyiz.
Kimin sesi yüksek çıkarsa, emin olun ki, verimi düşüktür.
Yavaş seslerle, fısıldar gibi konuşup, yüksek üretkenliklere doğru kanat açmalıyız.
Sevgiyle ve üretkenlikle kalın..