Uzak şehirlerin rüzgarları takılıyor saçlarıma
Unutulmuşluğun kimsesiz bakışları…
Orada mevsim kaçıncı bahar ?
……………………………………….
İçimde kırılmış camlar, arada batıyorlar yüreğimin duvarlarına.
birazcık sarılsam kendime, canım yanıyor küsüyorum
ve bir bir çekiliyor setler önüme…
ben kelimelerin darağacına sürüklenen, suretsiz bir sözüm kendime…
ne vakit asmaya kalksam kendimi,
sözlerim dökülür cepkenimden aşağı yerlere…
süpürür toplarım, yayarım cam kırığı dolu yüreğime…
şaşırır parmaklarım dolanır sazımın tellerine
hangi notaya denk düşerse
şarkılar yazarım anlaşılması güç hallerime…
…………………………………….
hayatın arada somurtarak küstüğü tavırlarıyla savaşıyorum
palyaçoluk yapıp güldürüyorum
günler ağlak geçecek korkusuyla indiriyorum bütün camları yere
tuzla buz !
buz kaynatıyorum otuzikinci baharımın şerefine….