Söz Sahibine!
Gelin bunları geçelim.
En azından…
Geçmişteki büyüklerimize saygısızlık etmeyelim.
Sıfat olmayacak davranışları, erdem olarak göstermeyelim.
Yine de, “benim başka sermayem yok” diyen varsa…
Bırakalım ipini; kendi tavında, havasında dolaşsın.
& &
Adama sormazlar mı?
Senin böyle hakkın var mı?
Çalmaya da, çaldırmaya da.
“Adilim, dürüstüm”
Adama sormazlar mı?
Kime, neye göre…
“Doğruyum, çalışkanım”
Adama sormazlar mı?
Ne zaman, hangi uğraşta…
& &
Kendini tatmin etmek istiyorsan, sabah kapıdan çıkışta
Aynaya söyleyeceksin.
Baktın yüzün kızarıyor, bir daha…
Tekrarlamayacaksın!
Bunun takdiri; kişinin tasarrufunda, içinde, aklında, ruhunda değil
Sokakta karşıdan gelen vatandaşın göz pırıltısında, baş selamındadır.
& &
Şeker kâğıdındaki maniler gibi elden ele dolaşır, dillerde adeta milli marşı olur.
“Doğruyum, çalışkanım, Müslüman’ım”
Sanki karşındakiler; eğri, tembel, dinsiz.
Peki, “Bu mantığı kim yaratmış?” derseniz;
Yanıtı; ucuz sermayeciler…
Kim mi kullanır?
Kendine güvensizler…
& &
Bazıları der ki;
“En kötü karar, kararsızlıktan iyidir”
Teknik adamlar bunu kendi dillerine çevirir;
“En kötü plan, plansızlıktan iyidir”
Ama …
Bu konuda böyle değil.
Hiç konuşmamak, konuşmaktan çok iyidir.
