Kelimeleri elime alsam; evirsem çevirsem, az biraz oynasam onlarla. Her birine ayrı anlamlar yüklesem ya da bir kelimeye birden çok anlam versem. Tek tek süslesem hepsini, ilmek ilmek işlesem bir birlerine, taç yapsam onlardan. Satır satır yazsam içimde biriken her şeyi... Duygusal yazılar yazmak istemiyorum artık. İçinde aşk geçen her kelimeden kurtulmak istiyorum. İsyanlardan, öfkelerden bıktım. Tüm yazılarımın onlardan ibret olmasından sıkıldım. Sıyrılmak istiyorum artık beni üzen her şeyden. Bir ceket misali omzumdan çıkartıp, silkmek, silktikten sonra atmak istiyorum bir kenara. Stres, sıkıntı, üzüntü, hayal kırıklığı hepsi akıp gitmeli benden. Sıyrılmalıyım o kabuktan. Dışarı çıkmalıyım.
Belki bir karıncanın ayağına çelme takmalı. Yağmurla köşe kapmaca oynamalıyım, Güneşe, Turist Ömer selamı vermeli. Rüzgarın boynuna dolanıp, onunla beraber gezmeliyim. İçimdeki enerjiyi onunla boşaltmalıyım. Sonra oturup yazmalıyım her şeyi... Durup dinlenmeden, kendimi, isteklerimi askıya almadan. Her şeyi görerek, bilerek yazmalıyım. Yazmalıyım ki rahatlayayım, ben buyum işte diyebileyim.
Comments Disabled To "Sıyrılmalıyım!!"
#1 Comment By İbrahimî Feyzullah YALÇIN On 29 Eylül 2010 @ 09:21
Cümleleri çok rahat kurabiliyorsunuz. Ki zaten kelimeleri elinizde eviriyor, çeviriyorsunuz. Gelelim "aşk" mevzusuna... aşk, bir aşamadan sonra teni aşmıyorsa, etten,kemikten sıyrılmıyorsa artık bir "seni seviyorum" israfıdır. Leyla'dan Mevla'ya sürecidir aslolan. Ölümlü olan insan, ölümlü dünyada, ölümlü birisini ölesiye sevemez. Çünki insan ölümlü olsa da hislerinde bir bekâ, kalıcı olma aşkı vardır. Genel hatlarıyla sevme, kalbin işidir ve kalb, kendini yaratana mevcut sevgisini vermiyorsa bir aşamadan sonra tıkanır. Ki insandan insana olan aşkların inkisâr-ı hayal ile neticelenmesi bundandır. Kalb, merkezine, kendini yapanın sevgisini koymadıkça sâhil-i selâmete çıkmayacaktır.
netice: minik ama güzel bir yazı yazmöışsınız,
hürmetler!
#2 Comment By Asuman ORHAN On 29 Eylül 2010 @ 10:11
Çok teşekkür ederim İbrahimi Bey. Sözleriniz moral oldu. zira bu aralar sanki yazma yeteneğimi kaybetmiş gibiyim. Yazdığım hiç birşeyden tat alamaz oldum. Sanırım kötü bir dönem geçiriyorum.
Aşk üzerine söyledikleriniz ise gerçekten çok doğru. Allah sevgisi olmadan hiç bir şeyin hiç bir sevgisnin anlamı yok.
Saygıyla
#3 Comment By İbrahimî Feyzullah YALÇIN On 29 Eylül 2010 @ 11:03
Yazamamayı, yazıya tahvil edebilirsiniz. Mesela yazamamak üzerine, yazamamanın psikolojisi üzerine güzel bir yazı yazabilirsiniz bu velud(üretken) olamadığınız zamanlarda.
#4 Comment By Asuman ORHAN On 29 Eylül 2010 @ 11:49
Evet olabilir sanırım farklı bir şey çıkar ortaya. Çok teşekkür ederim
#5 Comment By İbrahimî Feyzullah YALÇIN On 29 Eylül 2010 @ 13:58
Bir arkadaşıma edebî bir mektup yazacaktım, ama yazamıyordum. Ömrümde bir kere, işte o zaman yazamama sıkıntısı çektim. Ben de mektubun akışını bozup "yazamamayı" yazdım. Sanırım en kıymetli mektubum odur.
#6 Comment By Asuman ORHAN On 29 Eylül 2010 @ 19:30
Umarım bende yazabilirim.