Rahmetli Halil Soyuer ağabeyim için kullanılan ‘Şiir pınarı’ deyimi çok doğru ve ona yakışan bir addı. O’nun şiir pınarı hiç kesilmedi, eksilmedi. Her zaman gürül gürül aktı, akmaya devam etti.
Halil Soyuer 1921 yılı Ocak ayında, Balıkesir’in Havran ilçesinde doğdu. 17.01.2004 tarihinde Ankara’da vefat eden Halil Soyuer, 20.01.204 tarihinde doğum yeri olan Harran ilçesinde Şehir Mezarlığı’nda toprağa verildi.
Halil Soyuer, Ankara’ya geldiğimde ilk tanıdığım şairdi. Onda “Sevginin hiç izne çıkmayışı” şiirimizin berraklığını koruyan bir pınar gibiydi. O, “Şiirin mülkiyeti yeteneğin üstüne kayıtlıdır” diyerek, gerçeklerle sahtelerin ayırımını açık olarak anlatan, beyaz saçlı bir delikanlıydı.
Halil Soyuer ağabey, dostlarına karşı çok hassastı. Rahmetli Ahmet Tufan Şentürk ağabeyimize ithaf ettiği “Eskimeyen dost” adlı şiirinde bu gerçekler net olarak görülüyordu.
“Dünyada senmişsin dost dedikleri / Yüzüme bakışı eskimeyen dost / Kasketin içinden sarı saçını / Alnına döküşü, eskimeyen dost” mısralarıyla söylemek istediklerimizi doğruluyordu, tasdik ediyordu. Ve bu şiirin bir başka dörtlüğünde de şöyle sesleniyor Halil Soyuer ağabey Ahmet Tufan Şentürk ağabeyimize:
Hayatla bozmamış hiç arasını,
Hep kendisi sarmış iç yarasını,
Cebinden çıkarıp sigarasını,
Kibritle yakışı, eskimeyen dost...
Halil Soyuer ağabey bir sevgi ve aşk şairi olduğu için ondan sevgi hiç izne çıkmadığı için, “Bir tanem” adlı, başlıklı şiirinde de gördüğümüz sevgi gerçekleri vardır. Üç ayrı dörtlükten meydana gelen bu şiirin, Bir tanem adlı şiirin iki dörtlüğü şöyle efendim:
Hep gönül gözümle bakmışım sana,
Bundan şaşmam, hiç olmadı bir tanem.
İki sözün biri sensin, biri ben,
Bu söz daha üç olmadı bir tanem.
Şaşırmışım hem günleri, hem vakti,
Akşam olur çıkar gelir dem vakti,
Dem vaktiyle sen de gelsen tam vakti,
Zaman daha geç olmadı bir tanem