Önümüze Bakarak Anacağız…

Çankaya  köşkü onayladı.

Yasayla, mesleğin sonu  getirildi.

Efsane  isimlerin ipi çekildi.

Sünnetçilik tarihe  karıştı.

***

Eli çabuk Niyazi, Acıtmaz Sabahattin,  Pamuk Makas Sırrı, Üç dikiş Adem…

Yıl  sonundan itibaren etiketleri olmayacak, aranmayacak.

Ellerinde çanta evlere  koşturmayacak.

Eğer vefa  varsa; onları unutmamak lazım.

Erkek  kesiminin üzerinde hakları vardır.

Adamlığa  geçişin damgası onların elinden çıkmıştır.

***

Sünnetçilik…

Yüksek  beceri ister.

Hem cerrahlık, hem psikologluk  gerektirir.

Sünnetçidir ama…

Erkek  çocukları gösterilerle oyalar.

Yüzüne  baka baka, tatlı diliyle inandırır…

“Oldu da bitti” derken, bir çığlık anında  işini bitirir.

Çocuğun  ailesine öyle keyif verir ki…

Kirveye,  dedeye, pedere makası uzatıp, “ Dikişini  de siz kesin” onurunu bahşeder.

Ağlamaktan gözleri şişen analara, “ Hep böyle mutluluklar yaşayın, artık askere  gidebilir” diye vizesini verir.

***

Tam gün  yasası çıktı, sünnetçileri vurdu.

Onları  çok arayacağız.

Çünkü  onlar mahallenin sıhhi sağlıkçılarıdır.

Sadece  pipi kesmez.

İğneye,  aşıya, pansumana gider.

Gebelik  testi yapar.

Kulak  yıkar. Serum, sonda, küpe takar.

Kan  şekerine bakar.

Arzu  edenin saçını keser.

Zaten  çoğu sünnetçi, berberlikten gelmedir.

***

Sünnetçiler gidiyor ya…

Anadolu’da düğünlerde azalır.

Elinde  asası, sırtında peleriniyle at üzerinde sünnet çocukları ender  görülür.

Hastanede kesilen pipinin kutlaması  olur mu?

Sünnetçi  gelecek…

Herkes  merakla bekleyecek.

Kutudan  makası, usturayı çıkarıp…

Vurduğunda pencereden çığlık duyulacak  ki…

Davul,  zurna çalmaya başlayacak. Amcalar meydanda parmak şıklatarak  dönecek.

Çocuğun  başına para asılacak, hediyeleri verilecek.

***

Velhasıl  kelam…

Atamı, dedemi, babamı, dayımı, beni  budayan sünnetçi, çağın gereği budanmıştır.

Sünnetçinin elinden geçenler…

Onları şükranla  anacaktır.

Her önüne  baktıklarında!

 

          ***