Yaşamın merhabasında her şeyi olduğu gibi kabul edip mutlu mu olmak istiyorsunuz? O zaman ne kadar çok verirseniz, o kadar çok mutluluk alırsınız. Çünkü hiç kimse bize mutsuzluğu yaratmaz. Mutluluk yükseklerde değil insanın kendi hizasındadır fakat yürek telaşından göremeyiz.
Hayat her zaman kahkaha olmasa da, acısıyla tatlısıyla yaşanırken karşılaştığımızda bakışan duygular düşünce özgürlüğümüzde o anı yansıtır. Kuşların dansı, ağustos böceklerinin şarkıları, çiçeklerin açtığı gibi… Seyrinden keyif alırız. Enerji depolarız.
Evrenin dansında yapacaklarımızı etrafımızda aramamalıyız. İyi düşünüp zihnimizin kontrolünde, olumlu yönde çözmeliyiz. Sorun yaratmadan… Ne ekersek, onu biçeriz bilmeliyiz.
Yaşarken paylaşılan gerçek hayatımızda annemizi, babamızı, eşimizi, öğretmenlerimizi, komşularımızı, arkadaş ve bakkalımızı, postacımızı, çöpçümüzü daha birçok değerlerin önemini unutmayalım.
Her davranış bir inceliktir.
İnsanların farklı kültürlerde olması, zengin, fakir, aptal ya da akıllı olmaları kader sayfasının bize sunumudur. Bu çizgi yolunda yaşadıkça aklımızı iyi kullandığımızda fark edeceğiz.
Kararlarımızı hırpalamadan vermeliyiz. Yoksa yine bizim canımız acır. Kendimizi kötü hissederiz.
Biliriz, yazdığımız kalemin önemli özellikleri vardır. Ne yazarsak onu okuruz ve izi kalır. İstemezsek de sileriz ve yeniden yazmak istediğimiz gibi yazarız. Fakat bize bahşedilen hayatın içindeki yapılan yanlışları asla ve asla silemeyiz.
Kaleminiz hep sevgiyi yazsın efendim.Mutluluk sizin yaşamınız olsun..
& yaşadığım hayata teşekkürler.
Mor köşeden sevgiler.