İlkellik mi?
Modernlik mi?
Hangisi?
Uygarlık veya medeniyet, bir ülke veya toplumun, maddi ve manevi varlıklarının, düşünce, sanat, bilim, teknoloji ürünlerinin tamamını ifade eder.
Diye bir tanım yapmış ansiklopedik bilgiler.
Ben şimdi size başka bir şeyler ile ne kadar medeni olduğumuzu göstereceğim.
Küreselleşen dünyada temizlik adına olmadık şeyler ürettik. Bunlardan birisi kağıt. Kağıt gerçekten insanlığın gelişmesinde, bilgi aktarımında çok aktif roller oynamıştır. İnsanlık, toprağı işlemeyle başlayan geliştirdiği mülkiyetçilik sürecinde zapt ettiği, kuşattığı, fetih ettiği yerlerdeki kağıda yazılı kaynakları çoğunlukla yok etmiştir. Çünkü üstüne kendi bildiğini yazacak, kendini tarihe mal edecek, kendini kutsayacak, kendini dürüstlüğün ve erdemin timsali göstererek gücüne güç, toprağına toprak, putuna put katacaktı. Nitekim öyle de yaptı. Kağıdın icadından önce insan bilgi aktarımını taşın üstüne kazıyarak, çeşitli yöntemlerle elde ettiği papirüs dediğimiz şeyleri kullanarak aktardı. Ve bu belgeler doğa olayları sonucu çok fazla yok olamıyordu.
[1]
[2]
Ama bugün gelinen noktada kağıt, yazıya dökmenin dışında bir çok alanda kullanılır oldu. Kağıt havlu ve tuvalet kağıtları ile dünyamızda kimbilir hergün kaç ağacı katlediyoruz. Yada insanın insana duyduğu güvensizlik sonucu kopyalama yöntemini kullanarak kaç kağıdı israf ediyoruz. Halbuki emin olunan bireyler olabilseydik, güven sorunu yaşamazdık gibime geliyor.
İnsanın akciğerleri olmadan nasıl yaşaması mümkün değil ise, ekolojik sistem için bitki örtüsü o kadar zorunludur. Ve bunlardan dolayı insan bugün bilim ve teknolojide çok ileride gibi görünebilir, ötelerdeki galaksileri keşfedebilir ama insanın bunları yapabilmesi için her şeyden önce oksijene, yani yaşamaya ihtiyacı vardır. Kendimizi kendi ellerimizle öldürüyoruz. Buyurun size medeniyet!!!
***
Örtünme yine insanlık tarihi kadar eskidir diye bir cümle kurmak isterim ama emin değilim. 🙂 O yüzden yakın tarihten bir şeylere bakarak başka bir açıdan ne kadar medeniyiz ona bakalım diyorum.
İnsan iki cinstir. Kadın ve erkek. Bunlar insan ırkına mensup birbirlerini tamamlarlar ve biri olmadan üremenin olamayacağı hepimizce malumdur. Ve yine üreme olması için her iki cinsin birbirini cezp etmesi gerekir. Lakin bugün insanlık öyle bir hal almıştır ki, annemiz, kızımız ve kızkardeşimiz dışında; yada babamız, oğlumuz ve erkek kardeşimiz dışında herkes herkesin gözünde cazibe timsalidir. İnsanı insan yapan, iki kişinin arasındaki gönül kapısının tek anahtarı olan duyguyu almışlar ve insanı üremekten öte zevkine köle olmuş bir topluluk sürüsü haline getirmişlerdir. Kimler? Yukarıda saydığımız putlar ve put üreticileri küreselci sömürücüler. Giyimin türlü türlüsü üretilmiştir, boy boyu üretilmiştir, renk rengi üretilmiştir ve ne yazıkki buna paralel ahlakın da bu kadar gelişgenlik göstereceğinin aksine, ahlak bir o kadar geriye gitmiştir.
Bakalım şu Afrikalı kadınlara:
[3]
Neredeyse yarı çıplaklar. Göğüsleri dışarıda. Bunlar beyaz derili adam için cazibe unsuru değil midir? Ya da bu topluluğun erkekleri erkek değil midir eşlerini ulu orta böyle gezdirirler.?
Ya da oradaki insanlar, cinselliğin iki kişinin arasındaki en özel, en güzel ve en üretken duygu olduğunu internet olmayan, sinema olmayan, cep telefonu olmayan velhasıl iletişimin bize göre sıfır noktasında olduğu coğrafyada insan olmayı becerebilmiş ender insanlar mıdır? Sanki öyle gibi duruyorlar.
Bizler bu kadar örtünürken, insan kimliğimize örtünmeyle ilgili ters orantılı sıfatlar yüklüyorsak medeniyetten bahsedemeyiz, uygarlıktan bahsedemeyiz.
Ve ben birgün insanlığın bizim ilkel diye küçümsediğimiz sisteme geri dönmek zorunda kalacağını, kaybettiği insanlığını küçümsediği geçmişinde arayacağını çok iyi biliyorum. Çünkü onu orada yitirdi, yitirdiği yerden de bulup çıkarmak onun boynunun en şerefli borcudur.
Bana göre uygarlık yada medeniyet: İnsanların bir arada yaşarken birbirlerini düşündükleri, birbirleri için çalışıp çabaladıkları, bu benim hakkım diye baktığı olguların diğerinin de hakkı olduğunu hayata geçirmektir. Aynı dünyada yaşadığı canlıların da hayat hakkının en az kendi hakları kadar olduğunun farkına varmaktır. İhitayacı dışında eldeki nimeti israf etmemektir. Gelişme adına başkalarını kandırmamaktır. Kısaca adam (adem) olabilmektir.
Öznesi insan olan herkese mahsus selam ederim.