İzmir’e Yenigün Nağmesi
Gün ışığı çilemeye başladı başucunda, / Denizler bir mavilik edindi günden.
Seher yeline uyup, kuşlar tüneğinden uçtu. / Bu türküyü dinlemeyecek misin?
Hadi uyan…
Hayatta herkesin bir türküsü vardır. Ezgisi kulağımıza geldiğinde o kişinin yaşam felsefesi sarar sizleri. Tecihler ile ‘başlangıç’ ve ‘son’ birbiri ardına sıralanır ,uzak sözcükler olsa da birbirine yurdumun doğusu ile batısı arasındaki mesafe kadar… Her tercih bizi yeni bir başlangıca götürür. Giderken yanımıza; gençliğimizi, anılarımızı, yaşadıklarımızı, yapmak isteyip de yapamadıklarımızı, keşkelerimizi alırız, dönülmeyecek bir yolculuktur bu artık biliriz. Oysa hayatta her yanlıştan dönülür gözüyle bakarız kör kuyulara, dönülse de eskisi gibi olmaz, yanlış
ise zamanı götürür en cömertinden. Zamanla birlikte sadece geçmişi değil, geleceği de umutları, rüyaları, coşkusu da gider insanın. Bu yüzden sen burada olup neden oralısın bunu anlat. Oralı olmak, farkında olmak farkına varmak, yaşadığı, bulunduğu sosyal ortamı ve orada yaşanan çöküntüleri anlat. Oralı değilsen bari, orada bir köy olduğunu gitmesen de bil ki… O köy senin olsun. Dayanılmaz olduğunu düşündüğün anlarda bile kesif bir dağ esintisi alsın seni deniz kıyısında güneşlenirken. Yaz sıcağı denize olan yakınlık ile şanslı kılsa bile uzaklarda reşit olmuş bir seçmenin hayatında hiç denizi görmediği gerçeği ile yüzleş ki seni ve ruhunu saran bir sarmaşık olsun Yenigün’ün İzmir’inden uzak diyarlara ulaşan.
Seçimlerimizdir bizi çıkmaz sokağa iten ya da dağ esintisi ile deniz meltemini harmanlayan. Herkesin bir türküsü vardır evet…’ Kordonboyu faytonlar, aklımdan hiç çıkmadınız ki. İzmir özledim seni, Gözümde tütüyorsun.’ Diye mırıldanan ezginin sesi uzaklarda ise eğer, mutlaka birileri de ‘Ben bu kurşun sesini nerede olsa tanırım, bu dağlarda gençliğim cayır cayır yanarken, ay vurur gözyaşıma, ben gecede kalırım. Diyordur. Çünkü burası doğunun ve batının sentezinin yapılabildiği, umutların her seçimde yenilendiği, referandumun; Evet/Hayır kadar zıt ve topyekün oylandığı, hayırlara vesile olmasını dileyenlerin dini siyasete alet etmediği bir kenttir. İzmir’dir, güzeldir, özeldir, demokrattır. Her teklife, ‘Evet’ demeyecek kadar asil, hatası olana ‘Hayır’ı tokat gibi yapıştıracak kadar yüreklidir. Ulusal bayramlarında da pencerisinde bayrak asılır. Başbakan geldiğinde de inadına… İzmir’in şeker mi şeker insanlarına merhaba… Hadi uyan bu türküyü dinlemeye bayram tadıyla…
