Kimse tarafından asla bilinmeyen ama bir gün mutlaka kapına dayanacak o gün geldiğinde,şimdiye dek elde ettiklerinin hepsini iade edeceksin,
Yıllarca ekmeğini çıkardığın,hayatını heba ettiğin o güzel mesleğin; İ A D E!
Bilmem kaç,faizli kredi ile, zor bela satın aldığın,araban;İ A D E!
Bir ömür biriktirip aldığın, eve benzeyen şey; İ A D E!
Hayatını birlikte geçirmeye söz verdiğin, eşin; İ A D E!
Uykusuz geceler geçirip, zor bela büyüttüğün evladın; İ A D E!
Daha iyi bir yaşam için,cebine attığın haksız kazanç; İ A D E!
Hırsların, üzüntülerin, öfken, kederin, mutluluğun; İ A D E!
Uğruna ağladığın, kendini üzdüğün dostların; İ A D E!
Sarıldığında ya da elini öpüp başına koyduğunda, huzur bulduğun, annen ile baban; İ A D E!
Aşkı sana yaşatan yüreğin,İ A D E!
Birini sevmeni/sevmemeni öğütleyen beynin; İ A D E!
Seni koşturmacaların tam ortasına sürükleyen ayakların; İ A D E!
Tütün ve katran istiflediğin akciğerlerin; İ A D E!
Bir karış toprağın altında ki çürük bedenin; İ A D E!
Tuttuğun takıma duyduğun, karşılıksız sevgi; İ A D E!
Ve en önemlisi,
İçine çektiğin nefes bile, İ A D E!
Şimdi söyle bana, ey KİBİRLİ EŞŞEK!
Sen neyin SAHİBİSİN?
Sen sadece ‘’rutinlerinin’’ kölesisin!
Her şeyin, rutin!
Nefes alman, rutin,alamaman, rutin…
Sevmen, rutin;sevilememen, rutin…
Kavgaların, rutin,barışmaların daha da bir rutin…
Sevişmelerin rutin…
Hırsların rutin…hırsızlıkların rutin…
Hüznün rutin,kısa soluklu neşelerin rutin…
Fiyatları kazık kafenin birinde, sevdiklerini kırmamak adına,içtiğin acı kahven rutin…
Rengarenk ambalajlı poşetten, bol kalorili kanserojenleri, mideye indirivermen; rutin…
Sırf karşındakinin suyuna gitmek adına, ‘’Canımlar,cicimler çekmen; rutin…
Uykulu gözlerle, sabahın köründe, ekmek paran için koşturmaların, rutin…
Akşam eve yorgun argın, beynin ödem yapmış şekilde dönmen, rutin…
Ekranda seni kendine hapseden, o koca göğüslü, ana haber bültenini sunan spikere odaklanman rutin…
Senden koparabileceği, tek parça mama için, paçalarının dibine tüneyen kedi yavrusu ile göz göze gelmen, rutin…
Tepende duran ay ışığını, seninde içinde bulunduğun apartmanlardan oluşan dikey hapishanelerin gövdesinden dolayı görememen, rutin…
Vücudunu çepeçevre saran, polarize paltondan yayılan ısıdan dolayı, bir gömlek parçası ile sokakta dilenen fukaranın tenindeki soğuğu anlayamaman, rutin…
Kulağa çalınan şarkıların tınıları rutin…
Asık suratlı yüzünde, yırtık dondan çıkar gibi çıkan sivilceler, rutin…
Ahmak ıslatan yağmurlarda, ahmak olamadan ıslanıvermek, rutin…
Ayaz havada, ıslak burnuna, dayadığın, buruşuk peçeten dahi rutin…
Kısacası, ben rutin… sen rutin…
Yani, yaşaman rutin,ölmen daha da bir, rutin…
Bir kez daha düşün istersen. Neyin benden orijinal?