Fakirlik Ayıp Değil, Yardımlaşmamak Ayıptır
“Fakirlik ayıp değil, yardımlaşmamak ayıptır.”
Önce Bayram Mesajımızı verelim. Sonra da konumuzu işleyelim.
Başta Milliyet Blog okur ve yazarları olmak üzere, Tüm Türkiye’nin ve İslam aleminin “Mübarek Kurban Bayramını” canı gönülden kutlar; Dünyada yaşanan ekonomik sarsıntıdan en az etkilenmeniz dileğiyle, herkese sağlık, sıhhat, afiyet, mutluluk ve başarılar dilerim. Her şey gönlünüzce olsun.
Ancak, bayramı bayram olarak kutlamanızı, kutlarken topluma sevgi ve hoş görü içinde muhabbet aşılamanızı, aşılarken de birbirinizle daima yardımlaşma içinde bulunmanızı temenni ederim. İnsanlık elbette bunu gerektirir.
Ancak hiç kimseye hiçbir şey insanın kendisinin çalışıp kazanıp yemesinden daha fazla mutluluk veremez. Onun için insanımıza yardımdan önce çalışıp kazanıp alın teri dökerek yiyip içmesini öğretmeliyiz.
İşte asıl insana ve insanlığa yardım budur. Hayır hasenat budur. Aksi takdirde çalışıp kazanmadan yattığı yerden, yiyip içen bir toplum oluşturmuş oluruz.
Dayanışma güzel ama yerli yerinde olursa. Hak eden hak ettiğine kavuşursa. Yok, hak edenin yerine, hak etmeyen yardım alırsa, işte o zaman iş başka şeylere kayar. Haktan uzaklaşıp, haksızlık etmiş oluruz.
Buda memleketteki fakir sayısını artırmaktan başka hiç bir işe yaramaz bir hal alır ki, ondan sonra da istediğimiz kadar yardımlaşalım. Hiç kimseyi doyuracak çözümü bulamayız. Çözümsüzlük sonunda toplumun genel ahlakını bozar. Bozulan ahlaka dayalı olarak tüm olumsuzluklar toplumda birbirini zincirleme takip eder. Sonunda da kaş yapalım derken göz çıkarmış oluruz.
Onun için her şeyde olduğu gibi, yardımlaşmada da, iyilikte de ölçü ve dengeyi kaçırmamız gerekir.
Konu hakkında daha bir çok şey yazmak istiyorum. Ama bu gün bayram. Kimseyi kırıp incitip üzmek istemiyorum. O nedenle bu günlük bu kadarı yeterlidir.
Bayramınızı tekrar kutlar, Sevgi ve saygılarımla. Hoşça kalınız. İyi bayramlar.
Cahit KARAÇ
