Bir Rüzgarın Tenhasında

Soğuk bir rüzgar esiyor, cümlelerimle satırbaşlarının arasından, zamana acı değiyor, acıya gözyaşı… Ürperiyor güldalı, ele batmayan dikene kan değiyor ve bir ironi başlıyor derinlerden. Bir ses değiyor sesime. Mavzer yarasına değen bir nefes gibi... Soluğum düğümleniyor ta ciğerimde. Akan kanım korkutuyor beni. Bir yanım yalnızlığa düşüyor, bir yanım bensiz kalıyor. Tüm bedenler dar gelirken ruhuma, çat diye çatlıyor zaman en tenhasından, bir gelin ağlıyor benim için, bir ana yürek parçalıyor ve kulaklarımda çınlıyor fotoğraflar. Avucuma kızgın bir ateş düşüyor zemherinin karanlığından, yürek yangınıma bin yıllık buz değiyor... Sükutum susturuyor beni. Ve saçlarım rüzgarına değiyor bir fırtınadan  sonra.Yanağımda açan tomurcuk ve alnıma değen yel ne kadar avutabilir ki beni uğultusuyla.

Damarlarımda yalnızlık dolaşırken, azgın dalgalara heyula olsam ne fayda. Gözlerimi hiçliğin intiharına kapatırken, tek sermayem cepkenimde ki tüketilmemiş sevdadır bunu unutma. Şimdi uzan ve dokun yüreğime.  Ama bil ki yanacak ellerin… Ne olur korkma....