Bir Demet Tiyatro..
Şu yaşıma geldim hala anlayamadım ben bu hayatı. Bir demet tiyatro mu gerçekten hayat? Yoksa oyun sahası içerisindeki kuklalardan mı ibaretiz biz? Oyuncular olarak mı geldik bu dünyaya yoksa cansız varlıklar mıyız pamuktan ibaret kukla misali.
Oyun bitermiş yaşanılan onca zaman kalırmış akıllarda. Bir süre etkisinden kurtulamaz ve bir oyun daha başlarmış hayat sahnesinde.
Oyunun adı masalmış. Biz ise figüran. Bir varmış bir yokmuş diye başlarmış her masal ama bu masal başka bir masalmış. Hayaller ve gerçeklerin birleşme noktasında iki insanı birbirine kenetleyen daha doğmamış bir çocuktan ibaretmiş. Adı üstünde masal bu ya hala onun etkisi varmış iki insanın üzerinde. Her gün tartışma içinde biten günlerin ardından ışıklar sönmüş ve bu masal da sona ermiş.
Hiçliğin bir başka boyutunu simgeler gibi yaşamış onlar. Sanki bu dünyadan değillermiş gibi hiç bir şey umurlarında olmadan yaşamışlar birbirlerini. Onları tanımlarken ask kelimesi yetersiz gelmiş olağanüstü bir sevgiymiş onları birbirine bağlayan..Belki de bile bile yaşanmış her şey; her şeye rağmen.. İki insanın yaşayabileceği bir aşk öyküsü değilmiş onların ki. Öylesine tutkuyla bağlılarmış ki birbirlerine; birbirleri uğruna hayatlarından vazgeçmiş iki insanı temsil ederlermiş. Aşkın belki de kelime anlamını büyük bir tutkuyla yaşamış onlar. Sonra bir demet tiyatro misali perdeler kapanmış ve sanki böyle bir aşka kimse tanıklık etmemişcesine herkes kendi hayatına dönmüş.
Ne anlamı kalmış peki gözyaşların, o birlikte geçirilen saniyelerin, mutlulukların, güzelliklerin? Nerde anlatılan masal? Düşlerde yaşatılan gelecek? Yalan olmuş hiç yaşanmamış. Öyle bir zamanın yokluğunu nasıl kabullenir şimdi gönül? Nasıl unutabilir insan o masalı o düşlerde ‘pamuk’ misali sevilen insanı?
Her şeye inat her şeye veda edebilir mi insanoğlu? Ya da bir hiçmişçesine yaşayabilir mi insan? Yarım yarım, hayata nasıl tutunabilir insalık. Varoluşunun hiçliği içinde nasıl varolabilir kişi ve hayatın akan nehri karşısında nasıl kaybolmadan devam eder, nefes alır benlik..bir tutkudur yaşamak ve yalnız o tutkuya bağlıdır hayat..
O tutku kaybolmuşsa ya? Ya o tutku terk etmişse seni? O zaman ne olacak; nerede kaldı yaşama aşkın? Demem o ki dünyada her şey boş, her şey yalan..Bir demet tiyatro misali..geçen saniyeler sadece hoş vakit geçirmek için ya sonra? Perdeler kapanır ve acı son..
