Sonbaharın sarı-turuncu bir Ankara akşamında izledik Benim Dünyam filmini.
Sinema veya film eleştirmeni değilim, sadce izlenimlerimi yazayım kısaca.
Çok mükemmel oyunculuk gördüm, Beren Saat ve Uğur Yücel başta olmak üzere tüm rol alanlarda.
Konu ilginç. Hem kör hem de sağır bir kız çocuğunun usta bir öğretmen eşliğinde yaşama kazanılması..
"Benim Dünyam Siyah" diyen kızın ısrarla ve inatla Mahir Hoca isimli Uğur Yücel tarafından eğitilerek üniversite diplomasını alması ve yaşlılılıkta sağlığı bozulan Mahir Hocanın da hiçbirşeyi hatırlamaması.
Fimin sonunda elinde diploması ile yüz yüze geldiği öğrencisi Ela ile(Beren Saat) Mahir Hocanın geçmişi hatırlayıp ilk derse, suya, yağmura dönmeleri çok muhteşem sahnelerdi.
Filozofca cümleler vardı.
"Hayat dondurma gibidir, erimeden tadını çıkarmak lazım"
"Bir kör için her damla su bir okyanustur"
"Bilgi özgürlüktür"
Herkesin Dünyasında güneşler de vardır, gölgeler de..
Benim Dünyam filmi bizlere, izleyenlere kendi dünyalarını da irdeleme şansı vermekte.
Benim Dünyamda da duymaz ve konuşamaz, yeterince konuşamaz insanlar var..
Eğitim alamadılar, gönderilmediler..
İşaret diliyle değilse de işaretlerle anlaşabilmekteyiz onlarla..
Duyguları, izlenimleri, sezgileri aktarmakta çok zorlanıyoruz.
Bu şanssızlık içindeki şans Dünyalarının tam siyah olmayışı, körlük yok çok şükür..
Filmdeki önemli iletilerden biri de, iyi bir eğitim için ortamın, çevrenin çok uygun düzenlenmesi, öğretmenlerin gerçekten birer "Mahir Hoca" olmaları..
Dünyası tümden "siyah" olmayan insanların da yaşamında siyah noktalar veya gölgeli yaşantılar olabilir.
Önemli olan içimizdeki ışığı her koşulda bulmak ve onu çoğaltmak-yaymak..