Kütahya ilimiz merkezinde yaşayan, buradan seslenen, vefayı İstanbul’da bir semt olarak görmeyen, isim ve kalem sahiplerimizden Bekir Konçi’nin iki şiiri var masamda.
Bu şiirler, Düş değil mi? Ve Yaz akşamı sensizliği adlarının taşıyıcıları.
Ömrün uzunluğu veya kısalığından ziyade, dolu dolu ve verimli, geçmesinin doğruluğu noktasından hareket ediliyor ‘Düş
değil mi?’ başlıklı şiirde. Çile dolu günlerin getirdikleri, götürdükleri anlatılıyor. Sonra şöyle sesleniyor:
Bakarsın, bir anda bitmişsin,
Ömrün akmış bir su gibi,
Hiç anlamadan gelirsin,
Ömür denilen zamanın,
Hesaplaşma kapısına..
Topla, çıkar, böl kalanları yıllara, bakalım nelerle karşılaşacaksın soruları ortaya konuluyor bu şiirde.
Sonra ‘Yaz akşamı sensizliği’ başlıklı şiirin mısraları arasında gezeriz Bekir Konçi’nin. Bu şiirlerde yaz akşamı yalnızlıklarında ki otobüs terminallerinde ki burukluklar anlatılıyor. Gecelerin mağrur sessizlikleri hareket noktası yapılıyor. Bir yolculuk öncesi, sonrası duyguların harman olduğunu görüyoruz. Muavin ve şoförün bakışlarının altındaki gerçeklerin getirdikleri seriliyor gözler önüne.
Yüzünden belli yol yorgunluğu
Yinede gıran tuvalet,
İki dirhem bir çekirdek,
Sanırsın uçak pilotu sanki,
Gömleğinin omzunda apoletleri,
Peronlarda koşan insanlar,
Ve benim gibi bekleyenler var,
Hasretle sevdiklerinin..
Bekir Konçi’nin bitmeyen duyguları, sonu gelmeyen anlatılanları efendim. Tebriklerimi sunuyorum.