Hangi kalpte, hangi bedende, hangi akılda unuttuk?
Peki tüm bunları sorgulamak gerekir mi?
Yoksa dünyanın kanunu bu deyip yaşamaya devam mı etmeli?
Oysa kendimize sorduğumuz ama asla doğru yanıtı bulamadığımız Nerede Yanlış Yapıyorum sorusunu, her ne hikmetse her fırsatta soruyoruz…
Sorunların kaynağını insan kendinde bulmalıymış. Kendisiyle yüzleşip, eğriyi doğruyu idrak edip sorunu çözmeliymiş.
Bana doğru bir düşünceymiş gibi geldi. Genel anlamda kendime ve çevreme baktığımda aşkta hep bencillik görüyorum.
Ben seveyim, beni sevsin, benim dediğim olsun, beni yormasın, benim istediğim zamanlarda görüşelim, hep sevişelim... Anlayış gösteren hep o olsun, daima alttan alsın, az biraz salak olsun, çok aramasın, sıkmasın, kıskansın ama kıskanmasın, o cepte dursun ben başka çiçeklere de konayım vs…
Bu mantıkla gidildiği müddetçe olmuyor. Bu tarz ilişkiler yürümüyor. insan bir yere kadar mutlu oluyor,mutlu olduğunu sanıyor. Gerçeği anladığında iş işten geçiyor…
Şimdi: 100 kişiden 99’una bakın, hepsinin mutlaka bir ya da birkaç aşk acısı vardır. Mutlaka aşkı bir yerlerde ya bırakmış ya da unutmuşlardır. Bu yüzden güvensiz ve korkaklardır. Cesur olmak yerine kendilerine bir çeşit kalkan oluştururlar. ( aşık olmak yerine birden fazla sevgili tercih etmek gibi ya da sevgili olmadan her fırsatta sevişmek gibi )
Yalanlar, dolanlar, entrikalar peşi sıra geliyor. Güven yok oluyor. Sevgi bir yerlere saklanıyor, aşk ise unutulmaya mahkum kalıyor.
Oysa sevebilseydik, önünü arkasını düşünmeden, hesap kitap yapmadan, kayıtsız, şartsız…
Merak ediyorum; gerçekten seven beraber olabilen, bir olanlardan ne farkımız var ki, veyahut ne eksiğimiz…?
Oyunlar oynamak nereye kadar götürür ki bizi?
Çok soru sorduğumu biliyorum. Ve verebildiğim tek cevap: Kendini bilmek oluyor.
İnsan kendini, ne istediğini bilmeli. Aşkı unuttuysa bir yerlerde dönüp aramalı, bulmalı, yüzleşmeli, kabullenmeli ve geri dönmeli kalbini kıpırdatan kişiye vermeli. Korkmamalı sevgisini söylerken ve gösterirken. Ben böyleyim diye kestirip atmamalı. Değişim istiyorsa, değişebilmeli. Fedakarlık bekliyorsa fedakar olmalı. Anlayışta tek taraflı olmamalı. Beraber olmayı, bir olmayı bilmeli…
Aşkı on kalpte aramak yerine bir kalpte aramalı…
Şu üç günlük dünya da aşkı kaldırıp atmak yerine sonuna kadar sahip çıkmalı.