Anayasa için yaşanmış gerçek bir öyküdür.
Bir ananın sıcaklığı…
Bir evladın pişmanlığı.
Hiç ayrılmayacakmış gibi görünen manevi ana ile oğlun;
Mektuplarla haberleşmesidir.
* *
Biraz iç parçalayıcı ama…
Mutluluk veren yanı;
Sonunda birbirlerini anlamaları…
* *
Oğul; terbiyeli, kendini iyi yetiştirmiş;
Birçok başarılar elde etmiştir.
Kişiliği, onu Türk siyasetine damga vuran aileyle tanıştırır.
Çocukları olmayan…
Tüm sevgilerini çocuklara, doğaya ve hatta…
İnsanlığa veren, varlıklarını adayan…
Bu yapılarıyla örnek gösterilen ve Türkiye’nin hayranlığını kazanan iki kişilik aile, oğlu yanlarına alır.
* *
Polis üniformalı genci çok severler.
Evlerine girip, çıkan; dertlerini bilen genci yanlarından hiç ayırmazlar.
Resmen koruma müdürü yaparlar.
Manevi Baba o dönemde başbakandır.
Böylece gece gündüz beraber olurlar.
* *
Yıllar yılları kovalar.
Baba vefat eder, tüm ülkenin gözyaşlarıyla toprağa verilir.
Yalnızlığa alışık olmayan ananın dayanağı oğuldur.
İki evinden birini ona verir.
Çünkü artık dünya malının değeri yoktur.
* *
Siyasetin duayeni ana, ilk seçimde oğlu milletvekili yapar.
Çok sevdiği İzmir’den…
* *
Bir zaman gelir…
Memlekete yeni anayasa gerekir.
Kavga-dövüş görüşmeler başlar.
İktidar partisi ısrarlıdır ama oylama için sayısal endişesi vardır.
Diğer partilerin vekilleri ve bağımsızları düşünür.
İşte bu günlerde… Her nedense…
Bağımsız vekil oğul iktidar partisiyle aynı renk oyu kullanır.
* *
Ana, bu durumdan çok rahatsızdır.
Söyleyemediğini kâğıda döker, halka duyurur:
“ Ecevit çizgisinde olmaya devam edeceklerse 2. tur oylamaya katılmamalarını tavsiye ederim”
Oğul mesajı alır, yazıyla yanıt verir:
“ Çok özel insanı kırmaktansa ikinci tur oylamaya katılmayacağım”
Gereğini yapar, çekilir.
* *
2010 Anayasası’nda…
Buruk duygular bırakacak olaydır.
Ananın tasası…
Oğlun üzüntüsü, pişmanlık yası.
***********************
Erdal İZGİ/04 Mayıs 2010