Kendimi salsa yaparken hiç düşünemem. Düşünmeye çalıştığımda bir gülme alır beni götürür kahkahalara. Bir kızıl deriliye halay çektirmeye çalışmak gibi. Ben durmayı severim. Aslında hareketi severim de dururken bir hareketlilik anlayışı bu. Fiziken hareketlilik hayatı kaçırmak anlamına gelir, diye algılarım. Evet, hareketli olmalı fakat duran bir hareketlilik olmalı bu. Benim genelde kafam döndüğü için o tür bir hareketliliğe alışkınım. Değişik bir hareket tanımı sanırım.
Zihinsel hareketlilik. Şöyle bir baktığınızda geriye, ki geri her nasıl bir şey ise, yüzümü bir başka yüzüme çeviren otomatik bir düzenek varmış gibi geriye çeviren bir şey var. Geriye kalırsa o kalıyor. Zihnin nereye geldiği.
Bir yılı daha yedik içtik bitirdik. Bugün Keltlerin Türk olabileceğinden konuştuk. Kimdi bu Keltler? Sanırım konu İrlandalılardan açıldı. Kendi kendine açılıp kapanan konulara bayılıyorum. Döndük dolandık onları da Türklere bağladık. Her şeyi birbirine bağlıyoruz ya hayrolsun. Sonra, kuru fasulye yerken İrlandalılaştıramadıklarımızdan mısınız, demek geldi içimden. Demedim.
Hayatıma girmeye çalışan veya giren delileri düşündüm. Onlar da kafamın içinde açılıp kapandılar tekrar.
Biz bu dünyada yaşamıyoruz, dedi Mevlana. Biz bu dünyadan geçiyoruz, dedi Mevlana.