Kara… Kapkara!….
Bir kara bahtın mahkumu kılınmışsa ömür;…
vız gelir yaşam…
Baretin ışığı kör kandil…
kazmanın sapı yoldaş Sabahın köründe çöker.. ocakta akşam!...
Derin dehlizlerin yalnızlığında nefes…
tek arkadaş....
Kara bahtına yanmayı bilmez ki,
isyana dursun…
Hep karadır onun gözünde dünya..
Güneş kara, yazgı kara, haber kara… bahtı kara.
Tesellisi kömür karası..
karşılığı ekmek parası…
Ve her sabah helallik verir;
evden çıkarken madencinin karısı…
Yaşam ile ölümün dost olduğu yer, tam da burası!...
Yüz karasından olmasın da; varsın,
kömürden olsun karası…
Kömür karası, can yarası… ekmek parası….
Zonguldak, Soma…Kozlu… Ermenek burası!...
Ve bir çift kara lastik bedeli kadar ucuz ölüm,
Dönülüp bakılmaz ki; neresindeyiz ömrün!...
Buralarda yaşanır acının hası!...
Dün de o yırtık kara lastikle dolaşırdı madencinin babası!...
Görmemek ayıp, bilmemek aymazlıktan öte…
Bilmezmiş gibi davranan o sahte surat!...
sahtekarın dik alası!...
Öleni olmayan için ne kolaydır tesellisi ölümün…
Fıtratında varmış madencinin ölümcül iş kazası!...
**
Yüzme de bilmezmiş Tezcan’ı.
Öyle dedi anası…
Tezcan neyse de; devlet babanın onurunu kırdı
Baba Recep’in; kara lastik, yırtık ayakkabısı
Tam da babalığı göstermenin sırası…
Baba kesildi devletin kaymakamı valisi,
Eskiyen kara lastiğin yerine…
yine bir çift kara lastik en iyisi….
*
Bir çift kara lastikle ödendi ölümün can bedeli
*
İbret alınsın diye…;
Ve görenler tükürsün diye…
Tam da maden ocağının önüne;
Kara lastiği can bedeline…
eş görenlerin;
Boylarınca; heykelleri d i k i l m e l i …
Mehmet Halil Arık
Emekli eğitimci – DENİZLİ
mehmethalilarik@gmail.com
